Τη διαφορά μεταξύ αξιοποίησης και ξεπουλήματος μπορώ να την αντιληφθώ. Αυτό που ωστόσο δυσκολεύομαι να κατανοήσω είναι πώς είναι δυνατόν να υπογράψεις πρώτα υπέρ της «αξιοποίησης» της ακίνητης περιουσίας και μετά να αντιδράς, ζητώντας και τα ρέστα από πάνω. Αυτό έπαθε εν ολίγοις η κυβέρνηση και όσοι δεν συμπαθούν τον Παπακωνσταντίνου στρέφουν τα βέλη τους στον Υπουργό. Όσοι γενικώς τα έχουν με την κυβέρνηση ομιλούν για γενικό ξεπούλημα και ξιφουλκούν επί δικαίων και αδίκων.
Και όσο προσπαθώ να διαφωτιστώ, άλλο τόσο μπερδεύομαι. Σε σημείο μάλιστα να αντιμετωπίζω πλέον πρόβλημα σοβαρό αποσαφήνισης μίας ιδεολογικής συμπεριφοράς που με παρακινούσε τη δεκαετία του ‘’90 να κατηγορώ τον Κων. Μητσοτάκη ότι ξεπουλάει τη χώρα και να επικροτώ εκείνες τις ευρηματικές αφίσες του Λαλιώτη που έλεγαν «Ελλάς – Πωλείται» με φόντο τον Μητσοτάκη φυσικά. Μήπως τελικά εάν είχαμε αφήσει τον Μητσοτάκη να πουλήσει τότε ό,τι «πλασάριζε», σήμερα δεν είχαμε ανάγκη τους δανειστές που ξαφνικά νόμιζαν ότι έγιναν κατακτητές και θέλησαν να μας επιβάλουν τα θέλω τους; Ερώτημα θέτω δηλαδή, γιατί στ’ αλήθεια θα πάθουμε παράκρουση πλέον. Και φυσικά δεν δίνω άδικο στον όποιο νεοδημοκράτη με βρίσκει στο δρόμο και αναρωτιέται φιλικά: Μα, καλά, εάν ήταν π.χ. ο Καραμανλής τώρα πρωθυπουργός, θα είχε μείνει τίποτα όρθιο στη χώρα;
Όλος ο λαός θα είχε ξεσηκωθεί, δεν θα περνούσε μέρα χωρίς απεργία και όλοι θα μιλούσαν για την «ανάλγητη κυβέρνηση» και για τα «χαμένα δικαιώματα του λαού και της χώρας». Μήπως τελικά έχουμε πάθει όλοι «βέρτιγκο» ή έχουμε αποδεχτεί μοιρολατρικά το μέλλον μας και απλά σταυρώσαμε τα χέρια, περιμένοντας τα επόμενα… που θα έρθουν;
Είτε ισχύει το πρώτο είτε το δεύτερο κατά την ταπεινή μου άποψη χρειαζόμαστε όλοι ψυχοθεραπεία, διότι εδώ που φτάσαμε δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε διαφορετικά αυτά που συμβαίνουν. Άσε που σε ορισμένους από εμάς είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε και τα τυχόν -όσοι τα έχουμε- προβλήματα συνειδήσεως, διότι σε άλλα πιστέψαμε, σε άλλα επενδύσαμε ιδεολογικά και άλλα μας προέκυψαν στην πορεία.
Δεν είναι δυνατόν ξαφνικά επειδή άλλοι τα έφαγαν και άλλοι πλούτισαν να πανηγυρίζουμε όλοι μαζί για την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας που ούτως ή άλλως δεν επαρκεί για να σωθούμε από το υπέρογκο χρέος, για τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων που αποφασίζονται επί «χάρτου», ή για το γεγονός ότι συμβουλές από ιδιώτες θα δέχονται για 15 μήνες οι εφοριακοί υπάλληλοι αλλά και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών για να περιοριστεί η φοροδιαφυγή και να αυξηθούν τα έσοδα από την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών. Πληρώνοντας ως αμοιβή το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ στον μάνατζερ που θα συμβουλεύει τους εφοριακούς είναι σίγουρο ότι θα βάλουν και εμάς τους ίδιους ενέχυρο για να ξεχρεωθούμε…
