Πόσο μπορεί ακόμη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να καμώνεται ότι νοιάζεται πάντα, όμως κατόπιν εορτής; Καλή, χρυσή η νέα υπουργός, συμπαθέστατη κατά τα άλλα, όμως με μία επίσκεψη στο Α.Τ. Ομόνοιας και με πέντε δηλώσεις, για εσωτερική κατανάλωση, και διαβεβαιώσεις ότι θα ληφθούν μέτρα, δεν λύνεται το πρόβλημα
Πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον Αστυνομικών Τμημάτων στην Αττική, μαζί με τις φωνές όχι απλά διαμαρτυρίας, αλλά κυρίως αφύπνισης της Πολιτείας που έχει αφήσει τους αστυνομικούς έρμαιο του κάθε αγνώστου, που με καλυμμένο το πρόσωπο επιτίθεται πετώντας βόμβες μολότοφ, απειλώντας ευθέως τη ζωή άλλων ανθρώπων.
Διότι τα βίντεο που κυκλοφορούν από αυτές τις επιθέσεις είναι πράγματι συγκλονιστικά και δικαιώνουν την άποψη που εξέφρασαν μόλις χθες οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των αστυνομικών υπαλλήλων, όταν είπαν ότι αυτοί που επιτέθηκαν ήθελαν πράγματι «νεκρό αστυνομικό».
Για πόσο όμως μπορεί να συνεχιστεί αυτό το χάος; Πόσο μπορεί ακόμη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να καμώνεται ότι νοιάζεται πάντα, όμως κατόπιν εορτής; Καλή, χρυσή η νέα υπουργός, συμπαθέστατη κατά τα άλλα, όμως με μία επίσκεψη στο Α.Τ. Ομόνοιας και με πέντε δηλώσεις, για εσωτερική κατανάλωση, και διαβεβαιώσεις ότι θα ληφθούν μέτρα, δεν λύνεται το πρόβλημα.
Και αυτό διότι το γεγονός ότι δεν έχει γίνει καμία προσαγωγή ή καμία σύλληψη για αυτές τις επιθέσεις, δείχνει όχι την αδυναμία της Αστυνομίας, αλλά ότι οι ιδεοληψίες που κουβαλά μέσα της η σημερινή πολιτική ηγεσία δεν επιτρέπει… συλλήψεις. Αν αυτό συνδυαστεί με τις τεράστιες ελλείψεις που έχει η Αστυνομία σε έμψυχο δυναμικό, αλλά και σε υλικοτεχνική υποδομή, φτάνουν και περισσεύουν ώστε να συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν.
Ανατριχιάζει και ταυτόχρονα τρομάζει κανείς, ακούγοντας τους ίδιους τους αστυνομικούς να μιλούν για τις ελλείψεις που υπάρχουν στα Σώματα Ασφαλείας. Τα όσα καταγγέλλουν είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι.
Οι ίδιοι (ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους που είναι εργαζόμενοι που πληρώνονται πλέον με πενταροδεκάρες, οικογενειάρχες με παιδιά και υποχρεώσεις) είναι ανυπεράσπιστοι. Και όμως, όταν χρειαστεί βάζουν κάθε φορά «τα στήθη τους μπροστά» για να υπερασπιστούν τους πολίτες και κάνουν ό,τι μπορούν, δεδομένων των δυνατοτήτων που υπάρχουν, για να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα.
Και αναρωτιέται κανείς: Για το γεγονός ότι δέχονται επιθέσεις τα Αστυνομικά Τμήματα φταίνε οι αστυνομικοί ή η ανοχή που δείχνει η Πολιτεία προς τέτοιες συμπεριφορές; Και επιπλέον πώς μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια οι πολίτες όταν ακόμη και Αστυνομικά Τμήματα δέχονται επιθέσεις; Μήπως επειδή η κ. Γεροβασίλη ως αρμόδια υπουργός επισκέφτηκε το Α.Τ. Ομόνοιας; Όχι βέβαια. Ας το κατανοήσει αυτό η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και ας αφήσει τις ανέξοδες δεσμεύσεις. Αυτό που προέχει είναι να εμπεδωθεί το αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη, αλλά και στον αστυνομικό που δέχεται επιθέσεις μέσα στην Υπηρεσία του. Ειδάλλως, δυστυχώς θα έχουμε και άλλες τέτοιου είδους καταδρομικές επιθέσεις όπως η προχθεσινή στο κέντρο της Αθήνας.
