Ευτυχώς, στην χώρα που υπάρχουν ακόμη ιδιώτες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές και ιδιωτικοί θεσμοί που, με την αίσθηση αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας που έχουν, συμβάλλουν ώστε το σύστημα να μην καταρρεύσει πλήρως
Χρειάστηκαν 10 ολόκληρα χρόνια προκειμένου ο Ξενώνας Συνοδών να γίνει πραγματικότητα. Και αυτό χάρη στη μεγάλη καρδιά ενός ανθρώπου, του Χαράλαμπου Τσιμά, που αγαπάει τη γενέτειρά του και το δείχνει έμπρακτα, μετουσιώνοντας τα λόγια σε πράξεις.
Στο πρόσωπό του το Νοσοκομείο και άλλα Ιδρύματα της πόλης, αλλά και οι τοπικοί φορείς, η ΕΛΑΣ έχουν βρει έναν πολύτιμο αρωγό. Εκεί που το κράτος δεν φτάνει, οι δικές του δωρεές χαρίζουν ανακούφιση και λύνουν προβλήματα χρόνων.
Δικαίως έχει αναγορευτεί στο μεγάλο ευεργέτη του Βόλου. Και έχει ακόμη να κάνει πολλά. Το προανήγγειλε χθες ο ίδιος, μιλώντας για το Γηροκομείο και για την ανάγκη να βοηθηθούν οι ηλικιωμένοι εκεί.
Μεγαλείο ψυχής, από έναν άνθρωπο που ξεκίνησε φτωχός από χρήματα, αλλά η ανέλιξή του και η επαγγελματική του επιτυχία δεν τον εμπόδισαν να παραμείνει άνθρωπος και μάλιστα να καταστεί αρωγός και συμπαραστάτης όσων τον χρειάζονται.
Τέτοιου είδους προσφορές και δωρεές λοιπόν αποκτούν μεγαλύτερη σημασία, όταν το Κράτος είναι απών.
Ειδικά στα χρόνια της κρίσης, που οι δομές υγείας ρημάχτηκαν, που ο κοινωνικός ιστός διερράγη, που η φτώχεια κατατρώει το μεδούλι των περισσοτέρων οικογενειών, ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον κ. Τσιμά και όσους άλλους ακολουθούν το παράδειγμά του και συνεισφέρουν συνδράμοντας σε τομείς που χρήζουν βοήθειας.
Ερχεται λοιπόν η …«καταραμένη» ιδιωτική πρωτοβουλία, όπως έλεγαν παρασυρμένοι από τις ιδεοληψίες τους οι σημερινοί Κυβερνώντες, να δώσει κάποιες λύσεις στο τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που δημιούργησε η κρίση και το οποίο κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει στις πολύπλευρες, πραγματικές διαστάσεις του.
Αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει σε καμία περίπτωση την Πολιτεία από τις αυτονόητες ευθύνες που έχει να κάνει το καθετί, ώστε οι πολίτες της χειμαζόμενης χώρας να απολαμβάνουν υπηρεσίες υγείας με όρους αξιοπρέπειας, να διαβιούν ανθρώπινα και να δραστηριοποιούνται σε ένα περιβάλλον, όχι κοινωνικού αυτοματισμού, αλλά αλληλεγγύης και αλτρουισμού.
Εν κατακλείδι, ευτυχώς, στην χώρα που υπάρχουν ακόμη ιδιώτες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές και ιδιωτικοί θεσμοί που, με την αίσθηση αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας που έχουν, συμβάλλουν ώστε το σύστημα να μην καταρρεύσει πλήρως.
