Την ώρα που όλοι ομνύουν στο όνομα της ανάπτυξης, έρχονται τα στοιχεία να μας προσγειώσουν στην τραγική διαπίστωση πως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να επανέλθουμε στην κανονικότητα
Σε βαθύ τέλμα βρίσκεται ακόμη η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής και μεταρρυθμίσεων που έχει εφαρμοστεί έως τώρα, αλλά πιθανώς και ο τρόπος εφαρμογής, δεν έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Οι πλέον προβληματικοί παράγοντες για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι, σύμφωνα με όλες τις έρευνες, οι φορολογικοί συντελεστές, η γραφειοκρατία, οι φορολογικοί κανόνες, η πρόσβαση σε χρηματοδότηση, αλλά και η διαφθορά. Ειδικά το θέμα της φορολόγησης, όπως καταγράφεται στην τελευταία έρευνα για την ανταγωνιστικότητα που και πάλι η Ελλάδα βρίσκεται πολύ χαμηλά, αποτελεί το μεγαλύτερο «αγκάθι» για την επιχειρηματικότητα.
Ανάλογα κακές είναι οι επιδόσεις στο μέτωπο της αγοράς εργασίας, που η χώρα μας είναι στις τελευταίες θέσεις στην κατηγορία που αφορά στο κατά πόσον η φορολόγηση επηρεάζει τη βούληση για απασχόληση, και στην τελευταία εικοσάδα όσον αφορά στη δυνατότητα να προσελκύει και να συγκρατεί ταλαντούχους εργαζόμενους.
Το δεύτερο μεγαλύτερο εμπόδιο για το επιχειρείν είναι η αναποτελεσματική κρατική γραφειοκρατία, με την Ελλάδα να κατατάσσεται στην τελευταία επτάδα στην αποτελεσματικότητα των δημόσιων δαπανών, στην αποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης στη διευθέτηση διαφορών και στο «βάρος» των κρατικών ρυθμίσεων.
Την ώρα που όλοι ομνύουν στο όνομα της ανάπτυξης, έρχονται τα στοιχεία να μας προσγειώσουν στην τραγική διαπίστωση πως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να επανέλθουμε στην κανονικότητα.
«Γροθιά στο στομάχι» οι διαπιστώσεις, οι οποίες ασφαλώς δεν αποτυπώνουν τίποτα παραπάνω από όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ως ελληνική παθογένεια.
Το δυστύχημα είναι πως όλοι γνωρίζουν πως η υπερφορολόγηση «στραγγαλίζει» την ανάπτυξη, όλοι διατυπώνουν την άποψη πως αν δεν γίνουν τομές στη δημόσια διοίκηση δεν υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία, την ίδια όμως στιγμή όλα παραμένουν στάσιμα, με αποτέλεσμα οι ευκαιρίες να έρχονται και να περνούν χωρίς κανένα θετικό αντίκτυπο για τη χώρα.
Η λειτουργία του επιχειρηματικού τομέα, η βιωσιμότητά του και η αγορά εργασίας δεν πρέπει να είναι ο στόχος, αλλά το μέσο της οικονομικής πολιτικής για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής οικονομίας.
Έτσι η ελληνική οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική όταν αλλάξει το μοντέλο ανάπτυξης και όταν θα γίνουν ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτές που ακούμε μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει πράξη.
