Η οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Ποιος επιχειρηματίας μπορεί να σκεφθεί σοβαρά να επενδύσει, όταν οι τράπεζες χρηματοδοτούν με το «σταγονόμετρο», οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις και οι κανόνες είναι άγνωστοι ακόμη και για την επόμενη ημέρα;
Ακόμη και τώρα που υποτίθεται ότι διανύουμε τη μεταμνημονιακή περίοδο, η χώρα είναι δεσμευμένη να υλοποιήσει μία σειρά από ψηφισμένα μνημονιακά μέτρα. Για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό που αισθάνονται οι Έλληνες είναι ότι όλες οι θυσίες που έκαναν πήγαν στον βρόντο και ένα μνημόνιο διαδέχτηκε το άλλο, λες και αυτό ήταν το αυτονόητο.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές. Ή ότι μπορούν να γίνουν θαύματα. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχουμε συνειδητοποιήσει ως πολίτες αυτής της χώρας ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Εκείνο που απογοητεύει και ανησυχεί περισσότερο, δεν είναι τόσο η εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε, όσο ο φόβος και η μεγάλη ανασφάλεια για το αύριο.
Όλα είναι θέμα στρατηγικής που επιλέγει η κάθε κυβέρνηση και των μηνυμάτων τα οποία εκπέμπει η οικονομία.
Διότι η οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Ποιος επιχειρηματίας μπορεί να σκεφθεί σοβαρά να επενδύσει, όταν οι τράπεζες χρηματοδοτούν με το «σταγονόμετρο», οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις και οι κανόνες είναι άγνωστοι ακόμη και για την επόμενη ημέρα;
Διότι, όταν υπάρχουν ανασφάλεια και αβεβαιότητα η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε φυσικά μπορεί να βασίσει τις προσδοκίες της στις υποσχέσεις και στις δεσμεύσεις, που κυρίως αποτυπώνουν προθέσεις.
Έτσι όμως κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει το αύριο. Κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής ακόμη και εάν έχει πέντε δραχμές στην άκρη. Και μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η ανασφάλεια, μαζί με την πεποίθηση ότι ούτε τώρα θα βγούμε από την κρίση.
Καμία χώρα δεν μπόρεσε να πάει μακριά μετά από ανάλογη κρίση σαν τη δική μας, χωρίς ελπίδα, όραμα και προπάντων σχέδιο. Ίσως για αυτό και η ανησυχία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.
Με τις προθέσεις και μόνο, η επιστροφή στην κανονικότητα, η οποία πολυδιαφημίζεται το τελευταίο διάστημα, δεν επιτυγχάνεται.
Όσο παραμένει θολό το τοπίο, όλα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Και θα γίνονται δυσκολότερα, όσο δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι αυτά που εξαγγέλλονται θα τηρηθούν και ότι θα γίνει προσπάθεια να βρεθούν μέτρα και πολιτικές, που θα ανακουφίσουν τους διαρκώς χειμαζόμενους πολίτες.
Επισημάνσεις και διαπιστώσεις για το τι φταίει έχουμε ακούσει πολλές μέχρι σήμερα. Όπως επίσης και δεσμεύσεις ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Καλές προθέσεις μπορεί να υπάρχουν. Το ζητούμενο ωστόσο είναι να μετουσιωθούν και σε πράξη, ώστε εκ του αποτελέσματος οι ίδιοι οι πολίτες που σήμερα διαμαρτύρονται, να μπορούν να αξιολογήσουν τη διαφορά.
