Η καταγραφή ενός γεγονότος έχει απώτερο στόχο, την ενημέρωση της κοινής γνώμης και όχι τη δημιουργία εντυπώσεων. Όταν όμως οι πηγές πληροφόρησης, είτε κρατούν κλειστές διαύλους επικοινωνίας, είτε επιλέγουν τη μερική και όχι σφαιρική ενημέρωση, δημιουργούνται μοιραία παρερμηνείες.
Γεγονότα παρουσιάζονται διογκωμένα, η ουσία πέφτει «θύμα» εντυπωσιασμού και η προσπάθεια να γίνουν γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες ενός γεγονότος, «σκοντάφτει» σε λανθασμένες προσεγγίσεις.
Για αυτό και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, που έχουν την ευθύνη να ενημερώνουν τους εκπροσώπους της κοινής γνώμης, πρέπει να το κάνουν αυτό, έχοντας πρώτα απ’ όλα ελέγξει όλα τα στοιχεία, ώστε το κάθε συμβάν να αποτυπώνεται στην πραγματική του διάσταση.
Έτσι η κοινή γνώμη ενημερώνεται έγκυρα, χωρίς υπερβολές και αβάσιμες λεπτομέρειες, που παραπέμπουν σε συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού. «Αυτό που προέχει είναι να παραμείνει αλώβητος ο ψυχισμός ενός ενήλικα ή ενός παιδιού, στους οποίους μπορεί να αφορά ένα συμβάν», ήταν η επισήμανση στη στήλη, ενός ειδικού στην επικοινωνία, με αφορμή διάφορα συμβάντα που κάθε αφορά ανατροφοδοτούν τη συζήτηση για τη γενικότερη δυσπιστία που διακατέχει τη σχέση πολιτών και ΜΜΕ.
Σε κάθε περίπτωση, λέμε εμείς, ο καθένας από τη θέση ευθύνης που κατέχει, είτε είναι εκείνος που έχει την υποχρέωση να ενημερώσει τα ΜΜΕ, είτε τα ίδια τα ΜΜΕ, οφείλουν άπαντες να «φιλτράρουν» αυτά που μαθαίνουν και καταγράφουν, έτσι ώστε να μηδενιστούν οι πιθανότητες να παρουσιαστεί μία εικόνα, που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, ώστε να μην δημιουργούνται παθογένειες που οι συνέπειες τους κοστίζουν.
Β.Κ.
