Για μία ακόμη φορά η Πολιτεία κάνει διαπιστώσεις. Τα αρμόδια υπουργεία παραβιάζουν ανοιχτές θύρες, ανακοινώνοντας όργιο εισφοροδιαφυγής και ότι ένας στους 4 εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος.
Συνολικά πάνω από 500.000 άτομα υπολογίζεται ότι εργάζονται ανασφάλιστοι στη χώρα μας σύμφωνα με τους ελέγχους που έγιναν το 2010. Το ποσοστό ανασφάλιστης εργασίας σε όλη τη χώρα φτάνει το 25%, ενώ αυξάνεται για αλλοδαπούς εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή ωστόσο ακόμη περιμένουμε το πόρισμα για το θάνατο του αλλοδαπού εργαζόμενου στο Υπουργείο Εργασίας, που απασχολούνταν ανασφάλιστος στο κάτεργο ενός εργολάβου καθαρισμού. Και θα το περιμένουμε για πολύ καιρό ακόμη, εάν οι αρμόδιοι δεν αντιληφθούν εγκαίρως ότι εκτός από τη δημοσιοποίηση στοιχείων που προκαλούν εντυπωσιασμό θα πρέπει να ληφθούν επιτέλους και μέτρα ώστε να σταματήσει αυτό το όργιο της αυθαιρεσίας.
Η εισφοροδιαφυγή «ροκανίζει» τα θεμέλια της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας και πρέπει να αποτελέσει θέμα πρώτης προτεραιότητας, καθόσον αυτό λαμβάνει συνεχώς ευρύτερες διαστάσεις.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας εξαιτίας της μαύρης εργασίας εκτιμάται ότι χάνονται κάθε χρόνο από το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων νομοθετημένοι πόροι του ύψους περίπου 6 δισ. ευρώ.
Εάν τα ποσά αυτά εισπράττονταν, θα μπορούσαν με αυτά να υπερκαλυφθούν όχι μόνο τα ελλείμματα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και να χρηματοδοτηθεί η ουσιαστική βελτίωση των συντάξεων, ιδιαίτερα των κατώτερων, αλλά και των ασφαλιστικών παροχών υγείας και πρόνοιας, που σήμερα είναι σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τις ασφαλιστικές εισφορές που δίνουν οι ασφαλισμένοι της χώρας, με τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Το κράτος θα έπρεπε πραγματικά να ασχοληθεί περισσότερο με την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, καθώς το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο και αφορά στον καθένα μας. Με την εισφοροδιαφυγή και τα ποσά που δεν καταβάλλονται στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ και αφορούν σε εργαζόμενους οι οποίοι είτε δεν δηλώνονται στο ΙΚΑ, είτε ασφαλίζονται για λιγότερες ημέρες ασφάλισης, είτε ασφαλίζονται επί χαμηλότερων αποδοχών από τις πραγματικά καταβαλλόμενες, έφτασαν στον πάτο τα ασφαλιστικά μας ταμεία.
Η κατάσταση είναι γνωστή, όπως επίσης και οι ασυνείδητοι εργοδότες που επιλέγουν να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους. Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι θιγόμενοι δεν προσφεύγουν καν στους μηχανισμούς ελέγχου. Φοβούνται την απόλυση, τρέμουν την ανεργία και επιλέγουν να δουλεύουν ανασφάλιστοι χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Αυτό ωστόσο δεν απαλλάσσει τους αρμόδιους από την ευθύνη που έχουν όχι μόνο να κάνουν ελέγχους, αλλά και να επιβάλλουν τσουχτερά πρόστιμα που θα εισπραχτούν και δεν θα χαριστούν από καμία από τις γνωστές επιτροπές που προσφεύγουν οι ενδιαφερόμενοι για να πέσουν στα μαλακά. Η ασφάλιση είναι υποχρέωση του εργοδότη… που δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι αυτονόητη. Κάποιοι επιμένουν ότι μπορούν να είναι μάγκες… και στις πλάτες των εργαζομένων στήνουν τα παιχνίδια τους. Αυτά πρέπει να σταματήσει η Πολιτεία, γιατί είναι αυτή που έχει και την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό.
