Η έξοδος από το ελληνικό πρόγραμμα δεν σημαίνει και τέλος της κρίσης. Οι κοινωνικές αδικίες παραμένουν. Η φτωχοποίηση των 2/3 του ελληνικού λαού είναι γεγονός. Η φοροασφυξία των νοικοκυριών παραμένει στο «κόκκινο», η έλλειψη ρευστότητας επιμένει να κατατρώει τα «σωθικά» της πραγματικής οικονομίας και η απασχόληση έχει μετατραπεί σε εργασιακό «Καιάδα» για την πλειονότητα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, που δίνει τη «μάχη» να παραμείνει ζωντανός με «ενέσεις»
Η τυπική ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος δανειακής στήριξης είναι πλέον ζήτημα ωρών. Σήμερα 20 Αυγούστου κλείνει τυπικά ο κύκλος των μνημονίων, χωρίς ωστόσο μετά από 8 ολόκληρα χρόνια να έχουν δικαιωθεί οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού, μιλώντας από την πλευρά του απλού πολίτη που βιώνει καθημερινά δεκάδες προβλήματα και δίνει τη «μάχη» αγκομαχώντας για να επιβιώσει.
Διότι από την πλευρά δανειστών και κυβερνώντων, είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τις επόμενες μέρες απίστευτα επιχειρήματα για να πειστεί ο ελληνικός λαός, ότι καλώς εφαρμόστηκαν τα μνημόνια και ότι αν δεν υπήρχαν «έπρεπε να τα έχουμε ανακαλύψει».
Και ας μεσολάβησαν οκτώ πέτρινα χρόνια, τα οποία θα «πληρώνουμε» για πολλά χρόνια ακόμη, ελέω των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει και των συμφωνιών που υπογράφηκαν το τελευταίο διάστημα διατηρώντας τη χώρα και τους πολίτες «σιδηροδέσμιους» και όμηρους μίας άκρατης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που τον μοναδικό στόχο που υπηρετεί είναι η εύνοια των αριθμών και δεν βαριέσαι… για τις ανάγκες των ανθρώπων.
Αν ορισμένοι νομίζουν ότι η χώρα αφήνει πίσω της τα δύσκολα και τα επώδυνα, είναι μακριά νυχτωμένοι. Καλλιεργούν φρούδες ελπίδες σ’ έναν λαό, που δεν θα πρέπει να πέσει στην «παγίδα» των ψεύτικων υποσχέσεων και των ανέξοδων δεσμεύσεων.
Οι κυβερνώντες οφείλουν να πουν την αλήθεια, με αφορμή την αυριανή τυπική – επαναλαμβάνουμε – έξοδο από τα μνημόνια.
Η έξοδος από το ελληνικό πρόγραμμα δεν σημαίνει και τέλος της κρίσης. Οι κοινωνικές αδικίες παραμένουν. Η φτωχοποίηση των 2/3 του ελληνικού λαού είναι γεγονός. Η φοροασφυξία των νοικοκυριών παραμένει στο «κόκκινο», η έλλειψη ρευστότητας επιμένει να κατατρώει «τα σωθικά» της πραγματικής οικονομίας και η απασχόληση έχει μετατραπεί σε εργασιακό «Καιάδα» για την πλειονότητα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, που δίνει τη «μάχη» να παραμείνει ζωντανός με «ενέσεις».
Οι απαιτήσεις των αδηφάγων δανειστών και μετά την έξοδο, παραμένουν στο ακέραιο. Όπως και η εποπτεία τους για αρκετά ακόμη χρόνια, διαψεύδοντας έτσι ακόμη και τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις, ότι ανοίγει μία νέα σελίδα για τη χώρα.
Όταν όλες οι αποφάσεις θα περνούν από κρησάρα, ελέω της πρωτοφανούς δημοσιονομικής εξισορρόπησης και των υψηλών πλεονασμάτων, που συμφωνήθηκαν μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, είναι προφανές ότι οι ανάσες που θα πάρουμε θα είναι δανεικές, με τον κίνδυνο εκτροχιασμού ανά πάσα στιγμή να καιροφυλακτεί αν κάτι πάει στραβά.
Δεν ξέρουμε, αν η Ελλάδα είναι πια έτοιμη να επιστρέψει με σίγουρα βήματα στις διεθνείς αγορές και να ανακτήσει τον οικονομικό και πολιτικό της έλεγχο, όπως ενδεχομένως να υποστηρίξει αύριο ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί που παραχωρεί έκτακτη συνέντευξη Τύπου για τη λήξη του ελληνικού προγράμματος. Με βεβαιότητα ωστόσο είμαστε σίγουροι ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας για να πραγματώσουμε την πραγματική έξοδο από την κρίση.
