Δεν έχει σημασία αν δεν είναι ο πατέρας σου ή μητέρα σου. Δεν έχει σημασία αν δεν πρόκειται για τον αδερφό, την αδερφή ή το παιδί σου. Θα μπορούσε κάλλιστα στη θέση τους να είναι ένας από εμάς, αυτός που χάνεται ή που θρηνεί για τον χαμό των δικών του ανθρώπων. Θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς εκείνος που ψάχνει και αναζητά μέσα στα αποκαΐδια τους δικούς του ανθρώπους που παραμένουν αγνοούμενοι
«Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών» τόνισαν χθες τα κόμματα της αντιπολίτευσης και σωστά. Όταν ακόμη αγνοούνται άνθρωποι, όταν η τραγωδία παίρνει τόσο μεγάλες διαστάσεις λόγω του αριθμού των νεκρών, αλλά και του μαρτυρικού τρόπου που χάθηκαν, ασφαλώς και δεν προέχει η απόδοση ευθυνών, παρά μόνο ο βουβός θρήνος για τις τόσες αδικοχαμένες ψυχές που έφυγαν για πάντα.
Δεν έχει σημασία αν δεν είναι ο πατέρας σου ή μητέρα σου. Δεν έχει σημασία αν δεν πρόκειται για τον αδερφό, την αδερφή ή το παιδί σου. Θα μπορούσε κάλλιστα στη θέση τους να είναι ένας από εμάς, αυτός που χάνεται ή που θρηνεί για τον χαμό των δικών του ανθρώπων. Θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς εκείνος που ψάχνει και αναζητά μέσα στα αποκαΐδια τους δικούς του ανθρώπους που παραμένουν αγνοούμενοι.
Ακόμα και στη σκέψη αυτή λυγίζει κανείς. Ανθρώπινα, οι εικόνες της φρίκης που αναδύει η τραγωδία στην Αττική, δεν έχει προηγούμενο. Μέσα σε λίγα λεπτά έγιναν όλα στάχτη.
Σίγουρα το Ελληνικό Κράτος έχει διαχρονικά μεγάλες ευθύνες για τον βαθμό πρόληψης και ετοιμότητας σε κάθε αντιπυρική περίοδο.
Tην προηγούμενη Παρασκευή, ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ φιλοξενούσε μία δραματική επιστολή των πυροσβεστών προς την Πολιτεία με την οποία εξέφραζαν κραυγή αγωνίας και απόγνωσης, αναφερόμενοι φυσικά στις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σε έμψυχο δυναμικό και εξοπλισμό.
«Έχει καταντήσει γραφικό εν έτει 2018 να φωνάζουμε διαρκώς για τα αυτονόητα, ζητώντας μέσα ατομικής προστασίας, ανανέωση του πυροσβεστικού στόλου, καλή και άμεση συντήρηση του υπάρχοντος, θεσμοθέτηση κανόνων υγείας και ασφάλειας στις πυροσβεστικές επιχειρήσεις και βέβαια εμπέδωση της κουλτούρας τήρησης κανόνων ασφαλείας από το ίδιο το πυροσβεστικό προσωπικό.
Προς αυτή την κατεύθυνση απευθύνουμε σήμερα πρόταση – πρόσκληση προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου μας, την ηγεσία της Πυροσβεστικής και τους συνδικαλιστικούς φορείς του Π.Σ. για την ανάληψη από κοινού μιας γενναίας πρωτοβουλίας, που να θέσει την υγεία και την ασφάλεια των πυροσβεστών σε προτεραιότητα.
Σαφώς και το οποιοδήποτε κόστος για τα παραπάνω είναι εφικτό πλέον, μιας και η προγραμματισμένη εντός ολίγων ημερών έξοδος της χώρας από τα μνημόνια, επιβάλλει και στο Π.Σ. να μετέχει του εθνικού οικονομικού πλεονάσματος, στο οποία συμμετείχε με τις τεράστιες περικοπές που υπέστη τα τελευταία χρόνια» έλεγαν οι πυροσβέστες, λίγες μέρες πριν την εθνική τραγωδία που βιώνουμε σήμερα.
Το πόσο προφητικά ήταν τα λόγια αγωνίας τους φαίνεται αυτές τις μέρες. Η Πολιτεία, άραγε, μετά από όσα διαδραματίστηκαν αυτές τις μέρες αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για τις διαχρονικές της αβλεψίες, τα λάθη και τις παραλείψεις που εν έτει 2018 συνεχίζουμε να πληρώνουμε ως λαός, με το αίμα αθώων ανθρώπων;
