Εκλογικές σκοπιμότητες είναι αυτές που υπαγορεύουν τις όποιες τροπολογίες κατατίθενται από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, που σπεύδουν να συμμετάσχουν στα παιχνίδια εκλογικής σκοπιμότητας που επεξεργάζεται το Μαξίμου
Αυτό που γίνεται με το νομοσχέδιο «Κλεισθένης 1» και το πότε θα γίνουν οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, μόνο ως φαρσοκωμωδία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Με νέα τροπολογία που κατέθεσαν 16 βουλευτές, ζητούν αυτή τη φορά ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών να συμπέσει με την Κυριακή των ευρωεκλογών.
Οι ίδιοι βουλευτές, μόλις προχθές με άλλη τροπολογία που κατέθεσαν αργά τη νύχτα, ζητούσαν ο πρώτος γύρος των δημοτικών εκλογών να γίνει στις 18 Μαΐου του 2019, μια Κυριακή δηλαδή πριν τις ευρωεκλογές. Μία τροπολογία η οποία, όπως λένε οι πληροφορίες, ήταν σε γνώση του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο μάλιστα προέτρεψε τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη να την κάνει αποδεκτή.
Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις…. άλλαξαν γνώμη οι βουλευτές και αποφάσισαν χθες να ζητήσουν τη μετάθεση…. μία εβδομάδα νωρίτερα των εκλογών, αναιρώντας ουσιαστικά την προηγούμενη πρόταση που είχαν υποβάλει.
Οι μάσκες έπεσαν. Θλιβερός και μπακαλίστικος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται – όπως ισχυρίζεται – να εισάγει μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση. Για το μόνο που νοιάζεται είναι να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να προγραμματίσει τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, μαζί με ευρωεκλογές και ενδεχομένως εθνικές εκλογές για να έχει τις όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες.
Εκλογικές σκοπιμότητες είναι αυτές που υπαγορεύουν τις όποιες τροπολογίες κατατίθενται από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, που σπεύδουν να συμμετάσχουν στα παιχνίδια εκλογικής σκοπιμότητας που επεξεργάζεται το Μαξίμου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει αυτό το «ράβε ξήλωνε» που επιχειρείται στον «Κλεισθένη 1».
Αυτό που ωστόσο παραβλέπουν και είναι ολέθριο είναι ότι η θύελλα αντιδράσεων που προκαλεί ο «Κλεισθένης 1» με επίκεντρο την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την επιβολή της απλής αναλογικής έχει βάση. Έτσι, όπως γράφει το άρθρο 28 του νομοσχεδίου «το σύνολο των εδρών του δημοτικού συμβουλίου κατανέμεται στους συνδυασμούς που έλαβαν μέρος στις εκλογές, ανάλογα με τον αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων που έλαβαν στον α’ γύρο». Οι δήμαρχοι, δηλαδή, που δεν θα εκλέγονται από τον πρώτο γύρο, δεν θα έχουν την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο και θα μπαίνουν στη συνέχεια σε κάθε λογής «παζάρια» για να εξασφαλίσουν την απαραίτητη πια ψήφο της αντιπολίτευσης. Με αυτό τον τρόπο, βέβαια, μικρά αριστερά δημοτικά και περιφερειακά σχήματα που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, αποκτούν αμέσως πολύ μεγαλύτερο ρόλο και επιρροή στη διοίκηση Δήμων και Περιφερειών. Αυτό το τελευταίο ήταν που μέτρησε τελικά και η Κυβέρνηση εμφανίζεται δήθεν ανυποχώρητη, επί της ουσίας όμως έχει στόχο. Ξεχνά ωστόσο ότι όποτε έγινε απόπειρα να «εκβιαστούν» οι τοπικές κοινωνίες με τρόπο ανορθόδοξο, τα εκλογικά αποτελέσματα ήταν τιμωρητικά.
