Το ζητούμενο παραμένει η ανάπτυξη και φυσικά οι επενδύσεις, που δεν θα έλθουν με εντολή του Eurogroup, αλλά πρέπει να διαμορφωθεί ένα θετικό περιβάλλον
Γενικόλογες αναφορές και ευχολόγια… διέκρινε έμπειρο -περί τα οικονομικά- στέλεχος της τοπικής αγοράς, στην ομιλία του υφυπουργού Οικονομίας Στ. Πιτσιόρλα, στην ετήσια συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδος, που πραγματοποιήθηκε στον Βόλο το προηγούμενο Σάββατο.
Μας μετέφερε… έτσι την αγωνία του για την επόμενη μέρα στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, που μπορεί η κυβέρνηση να προσπαθεί να την εξωραΐσει, όμως η επιχειρηματική κοινότητα και οι άνθρωποι της αγοράς παραμένουν επιφυλακτικοί.
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε με τους δανειστές στο Λουξεμβούργο, η οποία είναι προϊόν ενός συμβιβασμού εις βάρος της Ελλάδος, μπορεί να δίνει μια προσωρινή λύση στο ζήτημα του χρέους, με μεγάλες «εκπτώσεις» στις παρεμβάσεις και με ένα «φτωχό» μαξιλάρι διαθεσίμων, κατά τα άλλα όμως, τα περισσότερα μέτωπα παραμένουν ανοιχτά.
Είναι μια συμφωνία γεμάτη μόνο με προαπαιτούμενα. Περιέχει δεσμεύσεις που επισφραγίζουν λιτότητα δεκαετιών, μέσα από έναν νέο ασφυκτικό κλοιό ενισχυμένης εποπτείας και χωρίς καμία αναφορά σε παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης. Ούτε μία κουβέντα δεν ειπώθηκε για την ανάπτυξη και για το πώς αυτή θα ενισχυθεί τα επόμενα χρόνια, ώστε να αντισταθμίσει τη δημοσιονομική λιτότητα 10ετιών, που είναι πλέον δεδομένη με τη «βούλα» της κυβέρνησης.
Το μόνο που γενικά και αόριστα επισημάνθηκε, είναι η πρόβλεψη πως ένα μέρος από την επιστροφή κερδών ομολόγων θα δοθεί για αναπτυξιακές δράσεις.
Το ζητούμενο όμως παραμένει η ανάπτυξη και φυσικά οι επενδύσεις, που δεν θα έλθουν με εντολή του Eurogroup, αλλά πρέπει να διαμορφωθεί ένα θετικό περιβάλλον.
Στη μεταμνημονιακή εποχή ζητούμενο είναι η ανάπτυξη να έχει πιο κοινωνικά χαρακτηριστικά, να είναι δίκαιη, να κατανέμεται με μεγαλύτερη ισορροπία και γεωγραφικά – περιφερειακά και κοινωνικά. Ή θα είναι δίκαιη ή δεν θα υπάρξει. Δεν πρέπει να ακουμπήσει τους ανθρώπους, τους απλούς, τους καθημερινούς; Δεν πρέπει να ανακουφίσει πρώτα αυτούς που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης; Δεν πρέπει να είναι δίκαιη ως προς την ισόρροπη πρόοδο όλων των περιφερειών της χώρας αλλά και ως προς την κατανομή των ωφελημάτων, με προτεραιότητα εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που πλήρωσαν βαρύτερο κόστος στην περίοδο της κρίσης;
Τα παραπάνω, προϋποθέτουν όμως δομικές παρεμβάσεις που θα συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο σε στέρεες βάσεις, που θα μπορέσει να βοηθήσει ουσιαστικά τη χώρα και την οικονομία να ανακάμψει.
Ακριβώς γι’ αυτό οφείλουν οι κυβερνώντες να αναζητήσουν με σοβαρότητα, σύνεση, όραμα και αίσθηση ευθύνης εκείνα τα κοινά σημεία που θα προσδώσουν στην προσπάθεια ανάκαμψης, μέσω ενός αναπτυξιακού σχεδίου, τον εθνικό χαρακτήρα που της αξίζει.
