Η συμφωνία… το διάγγελμα και η πόλωση

η-συμφωνία-το-διάγγελμα-και-η-πόλωση-816153

Ακόμη και αυτά τα πολύ δύσκολα μέτρα του νέου μεσοπρόθεσμου πέρασαν εν πολλοίς σε δεύτερη μοίρα, αφού το Σκοπιανό μονοπώλησε τις ομιλίες των περισσοτέρων βουλευτών αλλά και των πολιτικών αρχηγών.

Η πολιτική αντιπαράθεση τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την ανακοίνωση της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ για το Σκοπιανό έχει χτυπήσει κόκκινο. Η χώρα διέρχεται μέρες τρομακτικής πόλωσης, η οποία αποτυπώνεται τις τελευταίες ώρες στη Βουλή.

Ακόμη και αυτά τα πολύ δύσκολα μέτρα του νέου μεσοπρόθεσμου πέρασαν εν πολλοίς σε δεύτερη μοίρα, αφού το Σκοπιανό μονοπώλησε τις ομιλίες των περισσοτέρων βουλευτών αλλά και των πολιτικών αρχηγών.

Ήταν απολύτως λογικό να συμβεί αυτό, διότι το θέμα θίγει ευαίσθητες χορδές, αφορά την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας, την εθνική υπερηφάνεια, και εν κατακλείδι πρόκειται για ένα εθνικό θέμα, το οποίο κατά την άποψή μας η κυβέρνηση χειρίστηκε με τον πλέον λανθασμένο τρόπο, με αποτέλεσμα να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.

Η εκτίμηση όλων από το κλίμα που έχει δημιουργηθεί συγκλίνουν πως το Σκοπιανό ενδεχομένως να δρομολογήσει και άλλες εξελίξεις. Πολιτικές, εννοείται, και αυτό φαίνεται ήδη από το γεγονός ότι οι ΑΝΕΛ, ο κυβερνητικός εταίρος, έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν τη συμφωνία, αλλά κι από τους τριγμούς που προκαλούνται στο ΚΙΝΑΛ λόγω της θέσης που έσπευσαν να πάρουν ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι.

Μέχρι αύριο Σάββατο στη Βουλή θα ακουστούν όλες οι απόψεις και αν μη τι άλλο θα δοθεί η δυνατότητα στους πολίτες να αποκομίσουν μία σαφή εικόνα για το πώς τοποθετείται ο καθένας και η κάθε μία απέναντι όχι στη γραμμή που μπορεί να χαράσσει το κόμμα που ανήκει, αλλά απέναντι στην ίδια την Ιστορία.

Σ’ ένα άρθρο ιδιαίτερα διαφωτιστικό, ο συνάδελφος Σταύρος Λυγερός, τοποθετούμενος επί της συμφωνίας μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, εκφράζει ορισμένες κατά τη γνώμη μας πολύ σημαντικές απόψεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν «κτήμα» όλων. Για αυτό και τις παραθέτουμε, αυτούσιες έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα φωτίσουν πολλές από τις απορίες που μπορεί να έχουν οι πολίτες για την περιβόητη συμφωνία.

«Στο διάγγελμά του, ο Τσίπρας ομολόγησε ότι η Ελλάδα αποδέχεται η σλαβομακεδονική γλώσσα να ονομάζεται «μακεδονική γλώσσα» («macedonian language»), με τη διευκρίνιση ότι είναι σλαβικής προέλευσης. Το χειρότερο είναι ότι η Ελλάδα αποδέχεται πως οι Σλαβομακεδόνες θα ονομάζονται «Μακεδόνες». Θα ισχύει ο όρος «Macedonian / citizen of the Republic of North Macedonia», με τη διευκρίνιση ότι ο λαός αυτής της χώρας δεν σχετίζεται με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό» λέει ο κ. Στ. Λυγερός.

Η συμφωνία αυτή, αποδεχόμενη τη μετατροπή της σλαβομακεδονικής ταυτότητας σε «μακεδονική» επικυρώνει τον Μακεδονισμό, το ιδεολόγημα της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας». Είναι γελοίο η κυβέρνηση να ομιλεί για απαλοιφή αλυτρωτικών αναφορών στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, όταν αποδέχεται το βασικό όχημα του αλυτρωτισμού που είναι το όνομα της εθνότητας/γλώσσας. Ο Κοτζιάς όφειλε να θέσει στην άλλη πλευρά ένα απλό ερώτημα: αφού και οι ίδιοι οι Σλαβομακεδόνες αποδέχονται ότι το κράτος τους δεν μπορεί να ονομάζεται Μακεδονία, επειδή είναι μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας κι όχι όλη η γεωγραφική Μακεδονία, πώς θέλουν οι ίδιοι να ονομάζονται Μακεδόνες και η γλώσσα τους μακεδονική; Δεν συνιστά αυτό μονοπώληση του Όλου από το Μέρος; Οι Σλαβομακεδόνες είναι μία από τις εθνότητες που κατοικούν στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία. Και η γλώσσα τους είναι μία από τις γλώσσες που ομιλούνται στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία.

Εξαρχής, όμως, ο Κοτζιάς υπέκυψε στην κόκκινη γραμμή των Ζάεφ-Ντιμιτρόφ, να μείνει εκτός διαπραγμάτευσης το όνομα της εθνότητας και γλώσσας. Έριξε όλο το βάρος του στην επιβολή μίας σύνθετης ονομασίας μόνο για το κράτος. Και μάλιστα, χωρίς καν να κάνουν διάκριση μεταξύ των σύνθετων ονομάτων που βρίσκονταν στο καλάθι του Νίμιτς. Για την ακρίβεια, ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν και το «Νέα Μακεδονία», παρότι αυτό το όνομα αναφέρεται σε ολόκληρη της γεωγραφική Μακεδονία.

Εάν για τον Τσίπρα μπορείς να καταλογίσεις εγκληματική άγνοια για το ποιο πραγματικά είναι το εθνικό διακύβευμα σ’ αυτή την υπόθεση, ο Κοτζιάς δεν έχει ούτε αυτό το ελαφρυντικό. Από αυτές εδώ τις στήλες τον είχαμε επανειλημμένως επαινέσει για τον εθνικά, επωφελή τρόπο που είχε χειρισθεί το Κυπριακό. Σήμερα, υπογράφοντας αυτή τη συμφωνία θα βλάψει καίρια τα θεμιτά εθνικά συμφέροντα, θα είναι υπεύθυνος για τη διάπραξη εθνικού εγκλήματος», καταλήγει ο κ. Λυγερός.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου