Αν ρωτήσεις κάποιον αν είναι η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης και πλησιάζει το τέλος της κρίσης, δύσκολα θα σου απαντήσει καταφατικά
Η ΕΕ και το ΔΝΤ εξαρχής προωθούσαν μεθοδικά και αποτελεσματικά τον στόχο τους, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να ρίξουν τους μισθούς των Ελλήνων γύρω στο πεντακοσάρικο μέχρι επτακόσια ευρώ το πολύ, τις συντάξεις στα τρία-τέσσερα κατοστάρικα, να ξεφορτωθούν εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους ώστε μέσω αυτής της εξαθλίωσης να υποβιβαστεί η Ελλάδα -όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου- στην κατηγορία των φτηνών και εξαθλιωμένων χωρών. Και τον στόχο τους τον πέτυχαν.
Η πορεία μέσα στην κρίση δεν έχει τέλος. Ο δρόμος για την πλειονότητα των πολιτών παραμένει ανηφορικός. Και κάθε μέρα ολοένα και αυξάνονται οι νεόπτωχοι. Μία νέα γενιά απόρων που δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει ούτε το καθημερινό φαγητό. Δεν μιλάμε για άλλες υποχρεώσεις.
Και αυτό δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας πλέον σε πολλές οικογένειες, που μπροστά στο φάσμα της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της ανέχειας έχουν επιλέξει και έχουν αφήσει παραπίσω όλες τις άλλες υποχρεώσεις και έτσι συσσωρεύονται χρέη σε τράπεζες, σε ΔΕΚΟ, σε δημόσια ταμεία.
Και η θηλιά όλο και μεγαλώνει, μαζί με την απόγνωση και την απογοήτευση όσο δεν βλέπουν φως και ακούνε χιλιοειπωμένες υποσχέσεις που να επαναλαμβάνονται μονότονα πλέον από τα πιο επίσημα χείλη.
Από όλους εκείνους που αρνούνται να δούνε την πραγματικότητα, και ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό το παράδειγμα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πλάθουν μία εικονική πραγματικότητα και αρέσκονται να χτίζουν πάνω σε αυτή παλάτια στην άμμο.
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει με φόρους. Η Ελλάδα αναστενάζει σε ένα γκισέ και οι Ελληνες πλέον ζούνε μέσα σε ένα μόνιμο εφιάλτη.
Για αυτό και η έξοδος από τα Μνημόνια» τον Αύγουστο δεν είναι μόνον η (τελευταία μέχρι στιγμής) «αυταπάτη» που σερβίρουν στον λαό όλοι εκείνοι που αρνούνται να δούνε την πραγματικότητα, πλασάροντας ως επίτευγμα μία εικονική πραγματικότητα.
Αν ρωτήσεις κάποιον αν είναι η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης και πλησιάζει το τέλος της κρίσης, δύσκολα θα σου απαντήσει καταφατικά. Αυτό που ενδεχομένως συμβαίνει είναι ότι έχουν μειωθεί οι πιθανότητες αποσταθεροποίησης. Καμία σχέση όμως αυτό δεν έχει με ανάκαμψη και θετική πορεία της οικονομίας.
Oι σημαντικοί ρυθμοί ανάπτυξης που είναι επιθυμητοί όσο και απαραίτητοι, όπως εκτιμούν οι περισσότεροι δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς σημαντικές τομές στο ισχύον σύστημα. Για αυτό και υπάρχει μεγάλη επιφυλακτικότητα.
Το ουσιώδες ερώτημα όμως είναι αν η δομή της οικονομίας έχει αλλάξει αρκετά ώστε να δικαιολογείται η αισιοδοξία για ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα. Συνολικά, η σημερινή εικόνα, παρά τα επιμέρους σημεία προόδου, δεν σηματοδοτεί έξοδο από την κρίση και έναρξη ενός θετικού κύκλου, παρά μόνο υπό όρους και ανάλογα με κρίσιμες αποφάσεις που θα ληφθούν τους επόμενους λίγους μήνες μπορεί να οδηγήσει σε ήρεμα νερά.
