Η υπερψήφιση των πάντων και η πιστή εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων έχει πολιτικό κόστος, και το πολιτικό κόστος λειτουργεί πάντα σωρευτικά
Είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ορίζουν πάντα τον χρόνο των εκλογών. Έτσι τουλάχιστον επιτάσσει το Σύνταγμα. Είναι επίσης σίγουρο ότι η κάθε κυβέρνηση επιλέγει να προσφύγει στις κάλπες όταν θεωρεί πως οι πολιτικές συνθήκες την ευνοούν.
Τα τελευταία χρόνια, η μόνη φορά που θυμάμαι να προκηρύσσονται πρόωρες εκλογές με την κυβέρνηση στριμωγμένη ήταν τον Αύγουστο του 2007, εν μέσω των φονικών πυρκαγιών, τις οποίες κέρδισε η ΝΔ και επανεξελέγη πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής.
Κανείς πρωθυπουργός λοιπόν δεν κάνει εκλογές για να τις χάσει. Εκτός από τις περιπτώσεις που ξέρει πως είναι χαμένος για χαμένος, και προσφεύγει στις κάλπες για να περιορίσει τη ζημιά.
Στην παρούσα συγκυρία, όλα δείχνουν ότι οι πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο είναι ένα πιθανό σενάριο. Θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της εξόδου από τα μνημόνια -σε τυπικό επίπεδο, διότι για τους πολίτες η μνημονιακή λαίλαπα μέτρων θα συνεχιστεί αφού υπάρχουν προψηφισμένα νομοθετήματα περικοπών και μειώσεων για το 2019 και το 2020- και η κυβέρνηση ενδεχομένως να θέλει να «δοκιμάσει» την τύχη της προβάλλοντας ένα νέο αφήγημα για τη μεταμνημονιακή εποχή.
Ρίσκο, για όσους ξέρουν να αναλύουν τα πολιτικά δεδομένα και να αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας. Η υπερψήφιση των πάντων και η πιστή εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων έχει πολιτικό κόστος, και το πολιτικό κόστος λειτουργεί πάντα σωρευτικά.
Δεν αρκούν τα καλά λόγια του κ. Γιούνκερ, ούτε τα εύσημα του κ. Μοσκοβισί. Στην κάλπη ψηφίζουν οι πολίτες, οι οποίοι τα τρία τελευταία χρόνια έχουν επιβαρυνθεί σημαντικά αφενός, και αφετέρου έχουν υποστεί έναν άνευ προηγουμένου εμπαιγμό. Άλλα περίμεναν και άλλα βρήκαν στην πορεία.
Η κυβέρνηση έχει απολέσει σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και τα λαϊκά της ερείσματα έχουν αποδυναμωθεί. Αυτό τουλάχιστον αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα. Αν θα επιβεβαιωθεί ή όχι και στις κάλπες, είναι νωρίς για να το πει κανείς. Φαίνεται ωστόσο προς το παρόν δύσκολο, μόνο με τα εύσημα των Ευρωπαίων αξιωματούχων να μπορεί να αναστραφεί το κλίμα.
Εκτός και αν το Μέγαρο Μαξίμου ποντάρει στην εκλογική βάση που έχει δημιουργηθεί μέσω των επιδομάτων, της φιλολαϊκής ρητορικής και της δαιμονοποίησης του παρελθόντος των πολιτικών της αντιπάλων. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όλα τα παραπάνω συνεκτιμώνται όχι μόνο από τα κομματικά επιτελεία, τα οποία έχουν ήδη τεθεί σε συναγερμό προκειμένου να μην υπάρξει εκλογικός αιφνιδιασμός, αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι πλέον είναι υποψιασμένοι.
