Αλλο μείγμα πολιτικής χρειάζεται, όσο κι αν ακούγεται μονότονο και χιλιοειπωμένο ως αίτημα. Γιατί πραγματική ανάπτυξη υπάρχει όταν μειώνεται το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, και εμπεδώνεται ένα σύστημα πρόνοιας, ικανό να προσφέρει άνετη και ασφαλή ζωή σε όλους ανεξαιρέτως.
Το Υπουργείο Οικονομικών πανηγυρίζει για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Οι αριθμοί ευημερούν. Την ίδια ώρα όμως οι πολίτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδά τους. Όταν ευημερούν οι αριθμοί, οι άνθρωποι δυστυχούν, έλεγε ο γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου, και είχε δίκιο.
Οι ειδήσεις μιλούν για οικονομική ανάπτυξη, αλλά ζούμε σε σκοτεινή εποχή από οικονομικής απόψεως. Οι περισσότερες οικογένειες βλέπουν στάσιμο το εισόδημά τους τα τελευταία χρόνια.
Οποιος αμφισβητεί τα οικονομικά στοιχεία, αξίζει τον κόπο να ρίξει μια ματιά σε πολλά από τα ανησυχητικά σημάδια.
Με υπερφορολόγηση, ασφυξία ρευστότητας, εξοντωτικά χαράτσια. Έχουν καταρριφθεί όλες οι κόκκινες γραμμές που επικαλούνταν η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμβαδίζοντας πλήρως με τα κελεύσματα των δανειστών. Η μεσαία τάξη έχει σχεδόν καταστραφεί, μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας έχουν περιθωριοποιηθεί, επενδύσεις δεν γίνονται και η επιχειρηματικότητα χτυπιέται αλύπητα.
Και όμως η ευημερία της κοινωνίας θα πρέπει να επιτυγχάνεται μέσα από την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την παραγωγή. Γιατί δεν γίνεται κατανοητό αυτό; Γιατί άραγε είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν οι έχοντες το τιμόνι της χώρας ότι αντί για ακραία υπερφορολόγηση θα έπρεπε να υπάρχει μείωση των φορολογικών συντελεστών και φορολογικά κίνητρα τόσο για επενδύσεις όσο και για την πάταξη της φοροδιαφυγής; Τόσο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι το μείγμα της πολιτικής τους δεν βγαίνει, και ότι μπορεί τα πλεονάσματα να είναι υψηλά, προέρχονται όμως από θυσίες, άρα δεν είναι δυνατόν να προσδώσουν θετικό πρόσημο στην οικονομία;
Ουσιαστικά αδιάφορο το όφελος του υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος. Ούτε το δάνειο εξοφλούν πιο εύκολα οι «κόκκινοι δανειολήπτες», ούτε γεμίζει το καλάθι της νοικοκυράς.
Όπως λένε οι οικονομολόγοι, ακόμη και η σταδιακή αποκατάσταση των κουρεμένων μισθών δεν θα φέρει κάτι σημαντικό, αφού τρέχουν σχεδόν ταυτόχρονα αυξήσεις τιμών· αυξάνεται παράλληλα ο πληθωρισμός. Έτσι, ακόμα και με τους ίδιους τους αριθμούς, όφελος για τον μέσο άνθρωπο δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον που η κατανομή της ανάπτυξης δεν είναι ούτε ίση ούτε δίκαια. Αντίθετα, το μερίδιο του λέοντα παίρνουν οι λίγοι. Οπότε, ευημερούν μόνο οι αριθμοί και ελάχιστοι άνθρωποι.
Άλλο μείγμα πολιτικής χρειάζεται, όσο και αν ακούγεται μονότονο και χιλιοειπωμένο ως αίτημα. Γιατί πραγματική ανάπτυξη υπάρχει όταν μειώνεται το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, και εμπεδώνεται ένα σύστημα πρόνοιας, ικανό να προσφέρει άνετη και ασφαλή ζωή σε όλους ανεξαιρέτως.
