Χρειάζονται συνδυαστικές πολιτικές

χρειάζονται-συνδυαστικές-πολιτικές-40151

Με τη σφιχτή δημοσιονομική προσαρμογή (η οποία στηρίζεται κυρίως στην αύξηση της φορολογίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, επιβαρύνοντας υπέρμετρα την πραγματική οικονομία) να αποτελεί το «ευαγγέλιο» του οικονομικού επιτελείου, μόνο η ελάφρυνση του χρέους δεν πρόκειται να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία

Mπορεί τις τελευταίες μέρες την επικαιρότητα να μονοπωλούν οι επαφές για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, γίνεται ωστόσο σαφές ότι ακόμη και αν ομονοήσουν όλοι ως προς την αναγκαιότητα αυτή, απομένουν πολλά να γίνουν μέχρι να μπορεί η χώρα να μιλάει για πραγματική έξοδο από την κρίση.

Με λίγα λόγια, δεν αποτελεί πανάκεια η ελάφρυνση του χρέους, ούτε από μόνο του κάτι τέτοιο μπορεί ως δια μαγείας να λύσει όλα τα προβλήματα. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι απομείωση του ελληνικού χρέους έχει γίνει ξανά μέσα στην κρίση, η ελληνική οικονομία όμως δεν πήρε μπροστά.

Ασφαλώς και θα είναι μία σημαντική εξέλιξη, όμως σε μία χώρα λεηλατημένη από φόρους, ανεργία, λουκέτα, έξαρση των ανισοτήτων, η οποία παράλληλα είναι καθηλωμένη στα ίδια και στα ίδια, ανακυκλώνοντας μόνο σε επίπεδο λεκτικό την ανάγκη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών, δεν φτάνει μόνο αυτό.

Χρειάζεται να υπάρξουν συνδυασμένες πολιτικές που θα δημιουργούν προϋποθέσεις ανάκαμψης και ουσιαστικής ανάπτυξης.

Με τη σφιχτή δημοσιονομική προσαρμογή (η οποία στηρίζεται κυρίως στην αύξηση της φορολογίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, επιβαρύνοντας υπέρμετρα την πραγματική οικονομία) να αποτελεί το «ευαγγέλιο» του οικονομικού επιτελείου, μόνο η ελάφρυνση του χρέους δεν πρόκειται να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία.

Πρέπει να συνοδεύεται από την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να μειώνονται οι επιπτώσεις της προσαρμογής και να επιτυγχάνονται, σταδιακά, διατηρήσιμοι ρυθμοί οικονομικής ανάτασης.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια δεν ακολουθείται αυτή η οικονομική πολιτική. Η κυβέρνηση, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, με την αναποτελεσματικότητα και την αβελτηρία της, με τις παλινωδίες και τις ιδεοληψίες της, «φόρτωσε» τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις με 9 δισ. ευρώ νέα μέτρα λιτότητας, κυρίως μέσω της αύξησης άμεσων και έμμεσων φόρων, διόγκωσε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες, συμφώνησε σε υψηλά -και για μακρά περίοδο- πρωτογενή πλεονάσματα.

Την ίδια ώρα οι μικρομεσαίοι έχουν στεγνώσει, η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών βρίσκεται στο ναδίρ και οι επενδύσεις δεν έρχονται.

Συνεπώς, η πραγματικότητα προσφέρεται μόνο για σοβαρό προβληματισμό.

Ειδικά όταν ακόμη και τα στελέχη του ΔΝΤ, το οποίο είναι ένθερμος υποστηρικτής της μείωσης του χρέους, λένε ότι, για να επέλθει συμφωνία ως προς αυτό, πρέπει το ελληνικό πρόγραμμα να κλείσει με ικανοποιητικό τρόπο, και ζητούν οι στόχοι να επιτευχθούν με φιλικό προς την ανάπτυξη τρόπο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου