Τα εθνικά θέματα δεν είναι δυνατόν να τα διαχειρίζεται καμία κυβέρνηση με όρους επικοινωνίας. Όποτε έγινε αυτό, η χώρα το πλήρωσε πολύ ακριβά.
Από το ζεϊμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου, υπό τα χειροκροτήματα του μακαρίτη πλέον Ισμαήλ Τζεμ, στο τραγούδι του Σέρβου ΥΠΕΞ που ήταν αφιερωμένο στον Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά, θα μπορούσε να είναι το θέμα μίας έκθεσης για την άσκηση της ελληνικής διπλωματίας.
Φέρνοντας στο μυαλό τις δύο παραπάνω σκηνές, δεν ξέρω ποιες διαφορές μπορεί να βρει κανείς.
Τότε ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, είχε προσπαθήσει να «χτίσει» μία φιλία σε άλλη βάση με τους γείτονες Τούρκους. Σήμερα ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς προσπαθεί να κάνει μάλλον το ίδιο, με άλλο στόχο φυσικά. Αναζητά συμμάχους στη Βαλκανική, με φόντο την επίλυση του Σκοπιανού.
Αν η ερώτηση είναι «χωρούν τέτοιες ανθρώπινες στιγμές ακόμη και με την επικοινωνιακή τους υπερβολή στη διπλωματία», ενδεχομένως να απαντούσα πως «ναι», κάτω όμως από άλλες περιστάσεις.
Σήμερα, όταν κατά το κοινώς λεγόμενο «καίγεται το πελεκούδι», όταν τόσο εξ ανατολάς όσο και σε επίπεδο Βαλκανίων η Ελλάδα εισπράττει αμφισβήτηση περί των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και διαρκείς προκλήσεις, και παράλληλα αντιμετωπίζει αλυτρωτικές βλέψεις όπως αυτές των Σκοπίων, εκτιμώ πως ανάλογες σκηνές σαν αυτές δεν βοηθούν παρά ελάχιστα. Διότι χάνεται ο στόχος, μπερδεύεται το συναίσθημα με τη διπλωματία και η απήχηση των ελληνικών θέσεων τίθεται εν αμφιβόλω.
Κυριαρχεί η επικοινωνία και όχι η ουσία, που είναι τελικά το ζητούμενο στην παρούσα φάση. Όποιος παρακολούθησε χθες τα δελτία ειδήσεων, ασφαλώς δεν έγινε σοφότερος ως προς το αποτέλεσμα των συζητήσεων που έχει ο Ν. Κοτζιάς περιοδεύοντας στις χώρες της Βαλκανικής. Οι διπλωματικές επαφές πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Η επικαιρότητα εξαντλήθηκε στις φωνητικές ικανότητες του Σέρβου υπουργού Εξωτερικών και στην παραγγελιά του Έλληνα ΥΠΕΞ. Και η κοινή γνώμη περιμένει και να ενημερωθεί, αν αυτό γίνει συντεταγμένα, σε δεύτερη και τρίτη φάση σε επόμενο στάδιο.
Εκτός κι αν ισχύει αυτό για το οποίο κατηγορείται η κυβέρνηση. Ότι επιδίδεται σε μυστική διπλωματία, μία κατηγορία που δεν λέγεται αδίκως. Έχει δώσει δικαιώματα ο κ. Κοτζιάς -και κατ επέκταση η κυβέρνηση- εγείροντας πολλά ερωτηματικά για τις διπλωματικές συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη ειδικά για το Σκοπιανό.
Αυτά είναι επικίνδυνα παιχνίδια. Τα εθνικά ζητήματα δεν είναι δυνατόν να τα διαχειρίζεται καμία κυβέρνηση με όρους επικοινωνίας. Όποτε έγινε αυτό, η χώρα το πλήρωσε πολύ ακριβά.
