Οι ληξιπρόθεσμες δόσεις συσσωρεύονται, χάνεται πολύτιμος χρόνος, επικρατεί αβεβαιότητα σε όλους τους κλάδους, η ανταγωνιστικότητα βάλλεται αδυσώπητα, ενώ η ανάπτυξη παραμένει καθηλωμένη
Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε , μαζί με το Θείο Δράμα το οποίο θα κορυφωθεί τη Μ. Πέμπτη με τη Σταύρωση του Κυρίου, την ταφή και την Ανάσταση το Μ. Σάββατο. Η Ανάσταση σύμφωνα με τους Ιερούς πατέρες φέρνει τη λύτρωση. Στην περίπτωση του ελληνικού λαού βέβαια κανείς δεν γνωρίζει, πότε θα έρθει αυτή η περιβόητη Ανάσταση.
Ο συμβολισμός βέβαια είναι περισσότερο από ισχυρός φέτος καθώς οι πολίτες βιώνουν ακόμη μία πολύ δύσκολη περίοδο. Με τη μόνη διαφορά πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αναρωτιόμαστε ως κοινωνία εάν οδεύουμε προς το τέλος της κρίσης, εάν έχουμε «πιάσει πάτο» και πότε θα αρχίσει να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ που βρίσκεται η ελληνική οικονομία.
Η αγορά ασφυκτιά. Οι επίσημες προβλέψεις για νέα λουκέτα στην αγορά είναι ανησυχητικές.
Η ζωή για το μέσο Έλληνα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, όσο για τα φτωχά νοικοκυριά, αυτά αν δεν έχουν οδηγηθεί, πολύ σύντομα θα φτάσουν στα όρια της εξαθλίωσης.
Η ακατάπαυστη φορολογία φυσικών και νομικών προσώπων, η απουσία μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού για την οικονομία και την ανάπτυξη, η έλλειψη επενδυτικών και φορολογικών κινήτρων για άμεσες ξένες επενδύσεις, η αφόρητη πίεση που ασκείται στον ιδιωτικό τομέα, η αρνητική ψυχολογία που γιγαντώνεται, έχουν προκαλέσει ένα φαύλο κύκλο.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η ρευστότητα. Την ίδια ώρα οι ληξιπρόθεσμες δόσεις συσσωρεύονται, χάνεται πολύτιμος χρόνος, επικρατεί αβεβαιότητα σε όλους τους κλάδους , η ανταγωνιστικότητα βάλλεται αδυσώπητα, ενώ η ανάπτυξη παραμένει καθηλωμένη.
Και όμως όλοι αναγνωρίζουν, πως απαιτείται να ενισχυθεί η παραγωγική βάση, να τονωθεί η εξωστρέφεια των ελληνικών εταιρειών και να προχωρήσουν νέα επενδυτικά σχέδια.
Αν δοθούν επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα μακροπρόθεσμου στρατηγικού χαρακτήρα στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ημεδαπή, θα στηριχθεί η επιχειρηματικότητα και οι όποιες επενδύσεις δε θα αποδειχθούν τελικά φρούδες ελπίδες.
Υπάρχει όμως ισχυρή πολιτική και οικονομική ηγεσία για να λάβει το ταχύτερο δυνατό ρηξικέλευθες αποφάσεις, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, που θα απεγκλωβίσουν τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται;
