Ενώ δίνεται η δυνατότητα διακανονισμών και οι πολίτες αρχικά ανταποκρίνονται, στην πορεία χάνουν την ευκαιρία να ξεχρεώσουν, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν εμπρόθεσμα διακανονισμούς και οφειλές μαζί
Το γεγονός ότι 74.000 οφειλέτες έχασαν τη ρύθμιση για τις 100 δόσεις δείχνει ξεκάθαρα ότι οι πολίτες έχουν στερέψει από ρευστό. Ετσι, μοιραία, είναι δεκάδες χιλιάδες οι οφειλέτες του Δημοσίου που ενώ μπήκαν στη ρύθμιση, σταδιακά τέθηκαν εκτός, αφού αδυνατούσαν να ανταποκριθούν.
Άλλωστε είναι γνωστό το πρόβλημα, όχι μόνο με τις ρυθμίσεις στο Δημόσιο, αλλά επίσης στις ΔΕΚΟ, στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία. Ενώ δίνεται η δυνατότητα διακανονισμών και οι πολίτες αρχικά ανταποκρίνονται, στην πορεία δυστυχώς χάνουν την ευκαιρία να ξεχρεώσουν, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν εμπρόθεσμα διακανονισμούς και οφειλές μαζί.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες που προκύπτουν από πρόσφατα στοιχεία, ο συνολικός αριθμός των οφειλετών που έχασαν τη ρύθμιση των 100 δόσεων για διάφορους λόγους, και όχι μόνο λόγω αδυναμίας πληρωμής νέων οφειλών, υπερβαίνει τις 300.000. Το νούμερο αυτό είναι ιδιαίτερα υψηλό και επιβεβαιώνει ότι, εμμέσως πλην σαφώς, ένα μεγάλο τμήμα οφειλετών οικονομικά βρίσκεται εκτός κάθε υπολογισμού.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν ότι η κατάσταση βαίνει δυσοίωνη για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομικός αναλυτής για να εκφράσεις την εκτίμηση αυτή.
Οι αυξήσεις σε όλα τα καταναλωτικά αγαθά, οι μηνιαίες υποχρεώσεις σε ΔΕΚΟ και τράπεζες, σε συνδυασμό με τα χαράτσια, αποτελούν ένα εκρηκτικό μίγμα αφαίμαξης του οικογενειακού εισοδήματος. Και όσο θα υπάρχουν αυξήσεις, είναι λογικό ότι θα αυξάνονται και οι οφειλέτες, αφού μεγαλώνει ο αριθμός αυτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Οι οικονομικές συγκυρίες είναι τέτοιες, με την παρατεταμένη οικονομική ύφεση, τη μείωση των συντάξεων, το «κόψιμο» του ΕΚΑΣ, αλλά και τη μείωση των αποδοχών, που ολοένα και λιγότεροι θα μπορούν να πληρώσουν τις οφειλές του.
Έτσι το κράτος δεν θα εισπράττει αυτά που έχει προϋπολογίσει και το αδιέξοδο θα μεγαλώνει.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι το «λίπος» τελείωσε κι ότι εκ του μη έχοντος δεν έχει να λαμβάνει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τελικά δεν θα γεμίσουν τα δημόσια ταμεία, αλλά συνεχώς θα αυξάνεται το χρέος προς αυτά.
Αν δεν υπάρξει αναθεώρηση των πολιτικών πραγμάτων και επιλογών, αν δεν αποφασιστεί ένας άλλος οικονομικός σχεδιασμός ώστε να υπάρξουν έσοδα για τα δημόσια ταμεία, η εκτίμηση των περισσοτέρων είναι πως αναγκαστικά η «στάση» πληρωμών», από ένα κομμάτι της κοινωνίας, θα συνεχιστεί, ενδεχομένως και να διευρυνθεί, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά διότι αδυνατεί να πληρώσει.
