Πρώτο καθήκον κάθε κυβέρνησης πρέπει να είναι το πώς θα καταφέρει τη συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων, με στόχο την εφαρμογή μιας συντεταγμένης στρατηγικής ανάπτυξης
Με διαφορά μόνο λίγων ημερών, μία πιστοποιημένη έρευνα και οι επισημάνσεις ενός επίσης πιστοποιημένου φορέα κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο παραλογισμός της υπερφορολόγησης προκαλεί έμφραγμα στην επιχειρηματικότητα.
Χθες από τον Βόλο, ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς, παρατήρησε ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις παραμένουν στο στόχαστρο της κυβέρνησης, και παρότι υπάρχει μία σχετική βελτίωση των δεικτών, επισήμανε ότι η πλειοψηφία των επαγγελματικών βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο.
Αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι με την πολιτική της υπερφορολόγησης των επιχειρήσεων και το νέο σύστημα ασφαλιστικών εισφορών, οι περισσότερες επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν. Αυτό αν συνδυαστεί μάλιστα με το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει θεσπιστεί ο ακατάσχετος λογαριασμός για τις επιχειρήσεις, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι τα δύσκολα παραμένουν μπροστά.
Ακόμη και οι πιο δυναμικές επιχειρήσεις έχουν γίνει πλέον «συνέταιροι» με το κράτος παρά τη θέλησή τους, αφού περισσότερα από τα μισά κέρδη τους την τελευταία τριετία κατευθύνθηκαν στην πληρωμή φόρων. Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται από έρευνα σε δείγμα 8.000 επιχειρήσεων, από 92 κλάδους της οικονομίας, που εκπόνησε η Γκραντ Θόρντον.
Στην ίδια έρευνα επισημαίνεται ακόμη ότι η υψηλή φορολόγηση εξηγεί, έως ένα βαθμό, και την αναιμική ανάκαμψη που καταγράφεται τόσο σε επίπεδο επενδύσεων όσο και δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης.
Όλα τα προαναφερθέντα αποτυπώνουν την πραγματική εικόνα της αγοράς, για αυτό και επείγει να υιοθετηθούν οι προτάσεις που έχουν κατά καιρούς καταθέσει διάφοροι φορείς. Για παράδειγμα, η ΓΣΕΒΕΕ από καιρό έχει εκπονήσει προτάσεις για να βοηθηθεί η παραγωγική οικονομία με κίνητρα που θα οδηγήσουν σε νέα εισοδήματα, σε νέες θέσεις εργασίας, και συνεπώς σε αύξηση των φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται αφενός πολιτική βούληση και αφετέρου αποφάσεις που θα ενθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα, ώστε να απελευθερωθεί το παραγωγικό δυναμικό της χώρας και να προχωρήσει σε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μόνο αν όλες οι προσπάθειες κατευθυνθούν προς τον ίδιο στόχο, που δεν είναι άλλο από την ουσιαστική στήριξη των επιχειρήσεων.
Οι παραγωγικοί φορείς εκτιμούν πως δύο είναι οι κρίσιμες επιλογές προς το μέλλον και την ανάκαμψη που μας απομένουν. Οι ξένες επενδύσεις και οι εξαγωγές. Μόνον από εκεί μπορεί να προέλθει εισόδημα και θέσεις εργασίας, όπως λένε. Γι’ αυτό και πρώτο καθήκον κάθε κυβέρνησης πρέπει να είναι το πώς θα καταφέρει τη συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας με στόχο την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και την εφαρμογή μιας συντεταγμένης στρατηγικής ανάπτυξης.
Διαφορετικά, με αποσπασματικές παρεμβάσεις το μόνο που θα επιτευχθεί είναι η παράταση του αδιεξόδου. Ενός αδιεξόδου που στο τέλος θα επιφέρει νέα λουκέτα και νέα απώλεια θέσεων εργασίας. Σε μία κοινωνία όμως που ήδη αντιμετωπίζει πρόβλημα συνεκτικότητας κάτι τέτοιο θα είναι ολέθριο.
