Ολα στην οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας. Ενδεχομένως, αν πιστέψουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αν κινηθούμε περισσότερο, αν υπάρξουν επιχειρηματίες που θα επενδύσουν περισσότερο, τότε μπορεί τα πράγματα να πάνε καλύτερα
Η χθεσινή ομιλία του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί είναι αλήθεια ότι περιείχε πολλά αισιόδοξα μηνύματα όσον αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Υπό το πρίσμα βέβαια της ανάλυσης που γίνεται από τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας, οι οποίοι συγκλίνουν στην άποψη ότι βρισκόμαστε ως χώρα στο τέλος του τούνελ, και ότι σταδιακά αποκαθίσταται η κανονικότητα.
Μία κανονικότητα ωστόσο την οποία η πλειοψηφία των πολιτών μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών δεν εισπράττει στην καθημερινότητά της.
«Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που θα απελευθερώσει το επιχειρηματικό δαιμόνιο και τις δημιουργικές δυνάμεις του Έλληνα», έλεγε τις προάλλες στην υπογράφουσα, οικονομικός παράγοντας της πόλης, εκτιμώντας πως αν η έξοδος από τα μνημόνια δεν συνοδευτεί από συνδυασμένες πολιτικές, δεν πρόκειται η οικονομία να πάρει μπροστά.
Σε περίπτωση που οι Ευρωπαίοι εταίροι προχωρήσουν στην ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, τότε θα δοθεί η δυνατότητα για χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής και για φοροελαφρύνσεις. Η ελληνική οικονομία έχει σήμερα τις δυνατότητες να περάσει, σχετικά σύντομα, σε μια νέα αναπτυξιακή φάση, εφόσον βέβαια υιοθετηθούν πολιτικές που θα δίνουν κίνητρα για νέες επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και υπεραξία.
Για αυτό και το μέγα ζητούμενο είναι η ανάπτυξη. Χρειάζεται γρήγορους και ταυτόχρονα διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης. Χρειάζεται να παράγει περισσότερο εθνικό πλούτο. Αρκετό για να μπορέσει η χώρα να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της. Αρκετό για να μπορέσει να αποκατασταθεί το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και να εξαλειφθούν, σταδιακά έστω, οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης.
Όμως, ανάπτυξη με ένα αδηφάγο, δυσκίνητο και αναποτελεσματικό κράτος αποκλείεται να υπάρξει. Ποιος επενδυτής -Έλληνας ή ξένος- θα πετάξει την περιουσία του όταν ξέρει πως εξαιτίας της γραφειοκρατίας, αραχνιάζουν επί χρόνια επενδυτικές προτάσεις δεκάδων δισ., γιατί κάπου κόλλησαν ή γιατί οι τοπικές κοινωνίες έβαλαν φρένο.
Και επειδή η οικονομία δεν είναι μόνο αριθμοί αλλά και άνθρωποι, εν κατακλείδι όλα είναι θέμα ψυχολογίας. Ενδεχομένως, αν πιστέψουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, θα κινηθούμε περισσότερο, θα ξοδέψουμε περισσότερο, θα υπάρξουν επιχειρηματίες που θα επενδύσουν περισσότερο και τότε μπορεί τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
