Τα περισσότερα νέα παιδιά αρνούνται να ασχοληθούν πλέον με τον πρωτογενή τομέα. Ακόμη και όσοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση, το έχουν μετανιώσει αφού αν δεν ασχοληθούν με τις εναλλακτικές καλλιέργειες, προκοπή με το βαμβάκι και τα δημητριακά δεν βλέπουν.
Την έξοδό τους έκαναν από χθες τα πρώτα τρακτέρ στον κόμβο του Αερινού. Αγρότες από τις γύρω περιοχές του Βελεστίνου, άφησαν τις κομματικές τους ταυτότητες στο σπίτι και βγήκαν όλοι μαζί στο μπλόκο, για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην υπέρμετρη φορολογία και τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.
Για όσους γνωρίζουν καλά πρόσωπα και πράγματα, στην πλειοψηφία τους είναι μικρομεσαίοι αγρότες, που τα εισοδήματά τους κάθε χρόνο δεν είναι υψηλά. Μεροδούλι-μεροφάι, αν σκεφτεί κανείς το κόστος παραγωγής το οποίο είναι ιδιαίτερα υψηλό, τη φορολογία που επηρεάζει το ετήσιο εισόδημά τους και τις εισφορές που πληρώνουν πλέον στον ΕΦΚΑ ως ελεύθεροι επαγγελματίες.
Με παλιά αγροτικά μηχανήματα οι περισσότεροι έχουν οργώσει τον κάμπο χρόνια ολάκερα δουλεύοντας στη γη. Τώρα βλέπουν το βιός τους να συρρικνώνεται και την ύπαιθρο να ερημώνει. Τα περισσότερα νέα παιδιά αρνούνται να ασχοληθούν πλέον με τον πρωτογενή τομέα. Ακόμη και όσοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση, το έχουν μετανιώσει, αφού αν δεν ασχοληθούν με τις εναλλακτικές καλλιέργειες, προκοπή με το βαμβάκι και τα δημητριακά δεν βλέπουν.
Η αγροτική παραγωγή είναι ούτως ή άλλως μειωμένη. Τιμές καλές τα προϊόντα δεν πιάνουν, και όσο παραμένουν οι μεσάζοντες το κέρδος για τους αγρότες θα είναι μηδαμινό.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την Κοινή Αγροτική Πολιτική αλλά και τις ρυθμίσεις των μνημονίων, έχουν συντελέσει ώστε ο πρωτογενής τομέας να καταστεί προβληματικός.
Όχι τώρα, αλλά εδώ και χρόνια. Για αυτό και έχουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις, διότι έβλεπαν το πρόβλημα να έρχεται και σιωπούσαν. Σε κάθε κινητοποίηση έδιναν… κάτι, για να αποσυρθούν τα τρακτέρ από τους δρόμους. Κανένας δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να υπάρξει ένας εθνικός σχεδιασμός για την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα. Αποσπασματικές αποφάσεις, μεμονωμένα μέτρα τα οποία ξεχείλωναν στην πορεία, μέχρι που ήρθαν τα μνημόνια και έφεραν τα πάνω-κάτω.
Οι αγρότες ξαναβγήκαν στους δρόμους, έφτασαν μέχρι το Σύνταγμα με τα τρακτέρ τους, εναντιώθηκαν όσο πιο δυναμικά μπορούσαν για το νέο ασφαλιστικό και τη φορολογία, όμως οι νόμοι ψηφίστηκαν και εφαρμόζονται.
Σήμερα, η κυβέρνηση διατείνεται πως η πλειοψηφία των αγροτών δεν θίγεται. Ωστόσο στα καφενεία, οι ίδιοι οι αγρότες στις συνομιλίες τους φωνάζουν και διαμαρτύρονται, κάνοντας λόγο για υπέρμετρη φορολογία και για τσουχτερές ασφαλιστικές εισφορές.
Αρκετοί από αυτούς βγήκαν ήδη στους δρόμους διεκδικώντας την επίλυση των προβλημάτων τους. Αν θα καταφέρουν να δυναμώσουν τη φωνή τους και να μαζικοποιήσουν τα μπλόκα, θα φανεί τις επόμενες μέρες. Το δίλημμα πλέον δεν είναι σε όσους έχουν ήδη βγει στον δρόμο, αλλά σε εκείνους που διαμαρτύρονται αλλά επιλέγουν τη θαλπωρή του σπιτιού τους.
Οι μεν πρώτοι έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Γνωρίζουν πως αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ. Οι άλλοι όμως;
