Το ουσιαστικό ερώτημα είναι πόσο γρήγορα μέσα στην επομένη χρονιά, μέσα δηλαδή στο 2018, θα μπορέσει να γυρίσει η οικονομία ώστε να επανέλθει η αγορά στην κανονικότητα.
Μπορεί ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος τον Νοέμβριο να παρέμεινε αμετάβλητος, σύμφωνα με τη μηνιαία έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, όμως τα ελληνικά νοικοκυριά δεν… ατενίζουν το μέλλον με ιδιαίτερη αισιοδοξία. Ολο και περισσότεροι δηλώνουν ότι μόλις τα βγάζουν πέρα, ενώ για αποταμίευση ούτε λόγος.
Οι παραπάνω επισημάνσεις του ΙΟΒΕ επιβεβαιώνουν ότι παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις, το κλίμα στην οικονομία παραμένει αρνητικό. Και αυτό αντανακλάται όπως είναι φυσικό στα νοικοκυριά τα οποία, στην πλειονότητά τους, δηλώνουν ότι μόλις τα βγάζουν πέρα, ενώ μειώνεται το ποσοστό των Ελλήνων που αποταμιεύουν.
Επί της ουσίας το ξέρουμε ότι τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους επομένους μήνες, αυτό πλέον το έχουμε καταλάβει όλοι. Θα έχουμε πολύ χαμηλότερα εισοδήματα, θα έχουμε και υψηλή φορολογία.
Το ερώτημα είναι πόσο γρήγορα μέσα στην επομένη χρονιά, μέσα δηλαδή στο 2018, θα μπορέσει να γυρίσει η οικονομία ώστε να επανέλθει η αγορά στην κανονικότητα.
Διότι είναι πασιφανές πως τα νοικοκυριά δεν είναι πλέον σε θέση να επωμιστούν νέες αυξήσεις σε αγαθά με μεγάλη ζήτηση, τα οποία εκ των πραγμάτων είναι πρώτης ανάγκης και επηρεάζουν δυσανάλογα τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Δεν είναι τυχαίο πως οποιαδήποτε επιβάρυνση στα είδη διατροφής επιφέρει τις μεγαλύτερες δυσκολίες στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Οι συνέπειες της σκληρής περιοριστικής πολιτικής που εφαρμόζεται, προκαλεί αλυσιδωτές επιπτώσεις στη παραγωγή, την κατανάλωση, την επιχειρηματική δραστηριότητα, τις επενδύσεις, κα ως εκ τούτου και στην απασχόληση. Αν αυτό συνδυαστεί με τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις που είναι ψηφισμένες και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2018, είναι με μαθηματική ακρίβεια σίγουρο πως καταναλωτές και επιχειρήσεις θα βρεθούν σε ακόμη πιο δυσχερή θέση.
Σε κάθε περίπτωση, τα προβλήματα δεν λύνονται με το κοινωνικό μέρισμα που θα πάρει ένα τμήμα των πολιτών. Το μόνο που κάνει η πολιτική αυτή, είναι να διαιωνίζει τη φτώχεια και την ανέχεια, με την υπερφορολόγηση των πιο παραγωγικών στρωμάτων να στερεί από τους ανθρώπους που υποφέρουν τις δουλειές που θα τους βοηθήσουν να ορθοποδήσουν.
Ένα μίγμα εκρηκτικό, το οποίο ασφαλώς αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες, όσο και αν ορισμένοι επιμένουν «να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος».
