Δεν μιλάμε για μεγαλοτσιφλικάδες, αλλά για μικρομεσαίους αγρότες των οποίων το εισόδημα ίσα-ίσα που φτάνει για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ότι θα καλλιεργήσουν και την επόμενη χρονιά
Δεν έχουν τέλος τα μαρτύρια για την πλειοψηφία του αγροτικού κόσμου. Δεν έφταναν όλα τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχουν καταστήσει πλέον την ενασχόληση με τον πρωτογενή τομέα «Γολγοθά», ήρθαν και οι κατασχέσεις των αγροτικών επιδοτήσεων, για να προστεθούν στο καθημερινό δράμα που βιώνουν όσοι ασχολούνται με τη γη.
Δεν είναι δυνατόν την ώρα που τόσο το Υπουργείο Οικονομικών όσο και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης διατείνονται σε όλους τους τόνους ότι οι επιδοτήσεις είναι ακατάσχετες, οι λογαριασμοί των αγροτών που οφείλουν στο Δημόσιο ή στην τράπεζα να «αδειάζουν».
Αν οι εντολές της Πολιτείας δεν εισακούονται από το τραπεζικό σύστημα, κάποιος πρέπει να αναλάβει να παρέμβει. Τον αγρότη που πήγε στο ταμείο για να εισπράξει τη βασική ενίσχυση και βρήκε τον λογαριασμό του άδειο… δεν τον νοιάζει τι κρύβεται πίσω από αυτή την ασυνεννοησία – στην καλύτερη περίπτωση τραπεζών και υπουργείων. Αυτό που τον καίει είναι πως περίμενε χρήματα για να καλύψει διάφορες ανάγκες, και βγαίνει και… χρεωμένος.
Το θέμα αφορά σε χιλιάδες αγρότες σε όλη την Ελλάδα. Σε μικρομεσαίους κυρίως αγρότες, που παρά τα απανωτά χτυπήματα που δέχονται επιμένουν να παραμένουν στην ύπαιθρο και να δίνουν τη μάχη, σε ένα περιβάλλον όχι απλά αρνητικό αλλά ιδιαίτερα επιβαρυντικό για την ίδια την ύπαρξή τους.
Άλλωστε ελέω των μνημονίων, οι αγρότες εθίγησαν σε πολύ μεγάλο βαθμό, τόσο από τα γενικότερα μέτρα του φορολογικού και του ασφαλιστικού όσο και από ρυθμίσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους παραγωγής.
Δεν το βάζουν όμως κάτω, επιμένοντας να δουλεύουν τη γη, άσχετα αν δεν γνωρίζουν αύριο αν θα είναι δική τους ή κάποιων μεγαλοακτημόνων, ή κάποιας τράπεζας που θα θελήσει να προχωρήσει σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης των δανείων τους.
Και δεν μιλάμε για μεγαλοτσιφλικάδες, αλλά για μικρομεσαίους αγρότες, των οποίων το εισόδημα ίσα- ίσα που φτάνει για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ότι θα καλλιεργήσουν και την επόμενη χρονιά.
Όποιος συνομιλεί μαζί τους, αντιλαμβάνεται αμέσως την απόγνωση που είναι ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Και αν πραγματικά θέλουμε να μιλάμε για μία εντελώς διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στον τόπο μας, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών, χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και πάνω από όλα πολιτικές που θα στηρίζουν τον πρωτογενή τομέα και το αγροτικό εισόδημα. Διαφορετικά, η ύπαιθρος θα ερημώσει και ο αγροτικός κόσμος θα βαίνει διαρκώς μειούμενος, στη χώρα που η ιστορία του αγροτικού κινήματος έχει γραφεί με χρυσά γράμματα.
