Δυστυχώς, μαγικές λύσεις για την οικονομία σαν εκείνες που υπόσχονταν κάποτε τα κόμματα για να γίνουν αρεστά, υφαρπάζοντας όμως ουσιαστικά την ψήφο του πολίτη, δεν υπάρχουν
H πολιτική που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις δεν ευνόησε την ανάπτυξη, αφού εξαντλούνταν στην υπερφορολόγηση. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στενάζουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλύτερη ύφεση στην πραγματική οικονομία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως για να βγει μια χώρα από αυτόν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στη χώρα ώστε να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης.
Μία χιλιοειπωμένη λέξη, η οποία μπορεί να αποκτήσει ουσία και περιεχόμενο μόνο εάν και εφόσον συντρέξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Η πραγματική έξοδος από το μνημόνιο εντός της ευρωζώνης απαιτεί βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις ώστε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική. Μεταρρυθμίσεις ουσίας και όχι αγγαρεία ώστε να στηριχθεί η υγιής επιχειρηματικότητα, να δοθούν κίνητρα στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιχειρηματίες για να επενδύσουν στη δουλειά τους και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη συναίνεση στην πολιτική σκηνή, όπως συνέβη στην Κύπρο, στην Ισπανία αλλά και στην Πορτογαλία, όπου στην πλειοψηφία τους όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφώνησαν πως πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις άμεσα για να υπάρξει ανταποδοτικότητα. Έτσι περιέκοψαν τις σπατάλες των δημοσίων οργανισμών, εκσυγχρόνισαν τις υποδομές και με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές προσέλκυσαν επενδύσεις.
Δυστυχώς, μαγικές λύσεις για την οικονομία σαν εκείνες που υπόσχονταν κάποτε τα κόμματα για να γίνουν αρεστά, υφαρπάζοντας όμως ουσιαστικά την ψήφο του πολίτη, δεν υπάρχουν, και εδώ που φτάσαμε πρέπει να γίνει πλέον κατανοητό από όλους αυτό.
Το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις μεταλλάσσονται από μνημονιακές σε αντιμνημονιακές και το αντίστροφο, ανάλογα με το αν είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, είναι ενδεικτικό για το πώς συμπεριφέρονταν στην ελληνική πολιτική σκηνή οι διεκδικούντες την εξουσία. Για αυτό και μέχρι σήμερα οι δανειστές ακούγοντας τις δεσμεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων δεν πείθονται, αφού υπάρχει «κακό προηγούμενο».
Την ίδια ώρα όμως η οικονομική κρίση συνεχίζει να ταλανίζει την ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα την αφαίμαξη των ελληνικών νοικοκυριών. Και όλα αυτά συμβαίνουν διότι δεν υπάρχει η σθεναρή πολιτική βούληση για μια ρεαλιστική αντιμετώπιση της κρίσης. Μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατό να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση που θα εδραιώνει την θέση μας στην ευρωζώνη. Το Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, για το οποίο περιμένουμε να ακούσουμε σήμερα από τη Λάρισα τον πρωθυπουργό να μιλάει, ενδεχομένως (εφόσον πάρει σάρκα και οστά) να αποτελέσει όχημα για την έξοδο από την κρίση. Αλλιώς, η χώρα δεν έχει ελπίδες ανάπτυξης και ευημερίας.
