Η απορρύθμιση του οικογενειακού προγραμματισμού

η-απορρύθμιση-του-οικογενειακού-προγ-292476

Με αφετηρία την πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις, από το 2010 μέχρι και σήμερα, ο οικογενειακός προγραμματισμός έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς τα μέτρα που στράφηκαν κατά της οικογένειας (όπως η κατάργηση αφορολόγητου των χρηματικών γονικών παροχών, η καθιέρωση της εισφοράς αλληλεγγύης, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η επιβολή φόρου πολυτελούς διαβίωσης, η φορολογική καταιγίδα, η μείωση των κύριων και των επικουρικών συντάξεων των πολυτέκνων, η κατάργηση των επιδομάτων των τέκνων) για να συνειδητοποιήσει ότι μετά από όλα αυτά, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο να υπάρξει διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.

Οι γονείς δυσκολεύονται να μιλήσουν για τη φτώχεια, καθώς τη θεωρούν προσωπική αποτυχία, ντροπή ή συνέπεια ενός μη ευνοϊκού περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, παρόλο που στην εποχή μας θεωρείται όλο και περισσότερο διαδεδομένη. H οικονομική πίεση τους εξαντλεί ψυχολογικά και συναισθηματικά με αρνητικά αποτελέσματα στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.

Στην πιο παραγωγική ηλικία, οι γονείς στερούνται όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά και τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια, την πληροφόρηση και την εκπαίδευση, ενώ βιώνουν απόρριψη, απομόνωση, μοναξιά ακόμη και κακές σχέσεις με τα παιδιά τους.

Την ίδια ώρα, οι δείκτες φτώχειας παραμένουν για ορισμένες ομάδες του πληθυσμού -όπως για παράδειγμα οι άνεργοι- υψηλοί.

Για αυτό, και σε όσους σπεύδουν να μιλήσουν για κοινωνική μεταρρύθμιση, χρειάζεται κάποιος να τους επισημάνει ότι αυτό που προέχει είναι να στραφούν με ευεργετικές πολιτικές για να βοηθήσουν ευάλωτες οικογένειες με παιδιά. Σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως χρειάζεται να δοθεί μεγαλύτερη κοινωνικοοικονομική στήριξη στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, μέσα από κοινωνικές παροχές σε είδος και χρήμα, προγράμματα πρόληψης που προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες στα παιδιά και τις οικογένειές τους, ώστε να παραμείνουν στο σπίτι τους και να βρουν εργασία τα μέλη τους.

Είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη υλοποίησης μιας ευρείας δημόσιας κοινωνικής παρέμβασης με καθολικές κοινωνικές παροχές και υπηρεσίες, προκειμένου να περιοριστεί η αναπαραγωγή της φτώχειας και της ανισότητας στην ελληνική κοινωνία.

Η έκταση και η βαρύτητα των κοινωνικών προβλημάτων που ανακύπτουν καθημερινά, και για τα οποία γινόμαστε έμμεσα ή άμεσα αποδέκτες, είναι το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω διαπιστώσεων, οι οποίες εν κατακλείδι είναι απαραίτητο να αποτελέσουν έναυσμα προβληματισμού, κυρίως για όσους έχουν την ευθύνη των αποφάσεων.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου