Συμφωνούν ή διαφωνούν με την εκάστοτε δημοτική αρχή, εκτιμούμε ότι αποτελεί μέγιστη προσφορά στην πόλη η συμμετοχή στη διαμόρφωση των τελικών επιλογών, που συνοδεύουν μία στρατηγική για τις υποδομές της επόμενης δεκαετίας.
Η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης που προβλέπεται από άρθρο 76 Ν. 3852/2010 (Καλλικράτης) είναι ένα σημαντικό θεσμοθετημένο όργανο, με το οποίο μπορεί να σφυρηλατείται ενότητα στους στόχους και στη λύση των προβλημάτων ενός δήμου. Δίνει βήμα στους κοινωνικούς εταίρους, στους φορείς αλλά και στους απλούς δημότες, για να μπορούν από κοινού με τη δημοτική αρχή να καταγράφουν και να δρομολογούν λύσεις στα μικρά και μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τις τοπικές κοινωνίες.
Πρόκειται για όργανο με συμβουλευτικές αρμοδιότητες, το οποίο αποτελείται από εκπροσώπους των φορέων της τοπικής κοινωνίας . Έτσι τουλάχιστον προβλέπει ο σχετικός νόμος – και καλώς.
Άλλο όμως ο νόμος και άλλο η πρακτική εφαρμογή. Και αναφέρομαι στην περίπτωση του Δήμου Βόλου, που επί δύο συνεχόμενες μέρες συγκλήθηκε η Επιτροπή Διαβούλευσης για να συζητηθεί ο προγραμματισμός των έργων της επόμενης περιόδου, δυστυχώς όμως έλαμψαν δια της απουσίας τους όλοι οι εκπρόσωποι των φορέων και των κοινωνικών εταίρων, που βάση τα όσα προβλέπονται συμμετέχουν στην Επιτροπή.
Και επειδή η απουσία τους καταγράφηκε δύο μέρες διαδοχικά, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση αλλά συνειδητή επιλογή αποστασιοποίησης από τον όποιο σχεδιασμό έχει ο Δήμος Βόλου. Εκτός και αν συμφωνούν στον προγραμματισμό που έχει χαράξει ο δήμος, όπως σχολίασε δηκτικά και ο εκτελών χρέη Δημάρχου, αντιδήμαρχος Θάνος Θεοδώρου, εκφράζοντας έτσι τη δυσφορία του.
Θα μας επιτραπεί να επισημάνουμε ότι ο σχεδιασμός των έργων υποδομής σε μία πόλη πρέπει να τους αφορά όλους. Ως εκ τούτου όλοι έχουν λόγο και η δυνατότητα να εκφράσουν είτε τις απόψεις τους είτε να καταθέσουν τις ενστάσεις τους, δίνεται μέσα από τη συμμετοχή στην παραπάνω Επιτροπή.
Συμφωνούν ή διαφωνούν με την εκάστοτε δημοτική αρχή, εκτιμούμε ότι αποτελεί μέγιστη προσφορά στην πόλη η συμμετοχή στη διαμόρφωση των τελικών επιλογών, που συνοδεύουν μία στρατηγική για τις υποδομές της επόμενης δεκαετίας, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον Βόλο που είναι μία πόλη με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, αρκετά ανοιχτά μέτωπα, που προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του και να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης, ώστε να τονωθεί η τοπική οικονομία και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Για να γίνει όμως αυτό, φαίνεται ότι πρέπει ακόμη να αλλάξουν πολλά. Και πρώτα από όλα η νοοτροπία μας σε ό,τι έχει να κάνει με τη λειτουργία των θεσμικών οργάνων και το πως αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία της πόλης. Κατά δεύτερον, προέχει να παραμεριστούν οι όποιες αντιπαραθέσεις, ένθεν κακείθεν, που πυροδοτούν τον δημόσιο διάλογο και τη διαβούλευση. Διαφορετικά, κάθε φορά που θα σχεδιάζεται μία παρέμβαση ή ένα έργο, θα ακολουθεί το «ράβε ξήλωνε» που έχουμε δει στο παρελθόν σε αυτή την πόλη, το οποίο κοστίζει τόσο σε χρήμα όσο και στην ποιότητα ζωής των δημοτών. Ας το σκεφτούν αυτό καλύτερα όσοι την επόμενη φορά θα κληθούν να καταθέσουν την άποψή τους και αντί αυτού θα επιλέξουν τη μη συμμετοχή, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι καλώς πράττουν.
