Ποιων τα λάθη πληρώνει;

Και επισήμως από χθες… διανύουμε τη νέα περίοδο. Τα μπάνια του λαού τελείωσαν όπως – όπως για τους περισσότερους και από χθες προσπαθούμε όλοι να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Και επειδή κάθε χρόνο αυτή η περίοδος ταυτίζεται με την επιστροφή των τηλεπαραθύρων και των πολιτικών πάνελ, ουσιαστικά έχουμε εισέλθει για τα καλά… στην περίοδο των διλημμάτων, της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Επανέρχονται σε ημερήσια διάταξη τα προβλήματα και τα ζόρια της κάθε ελληνικής οικογένειας.
Μηδενός εξαιρουμένου όλοι εκτιμούν ότι έχουμε μπροστά μας τον πιο δύσκολο χειμώνα. Από οικονομικής απόψεως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.
Ήδη και το καλοκαίρι δεν ήταν εύκολο για τους περισσότερους Έλληνες. Τα μπάνια του λαού περιορίστηκαν σε τριήμερα. Από εδώ και πέρα με τις περικοπές να φαίνονται πλέον στο πορτοφόλι, τον πληθωρισμό να έχει πάρει τα ύψη, το ΦΠΑ να έχει στραγγίξει επιχειρήσεις και καταναλωτές , δεν υπάρχει κανείς να στοιχηματίζει για το καλύτερο. Όλοι περιμένουν το χειρότερο.
Ακόμη και οι δηλώσεις των θεσμικών φορέων που αυτές τις μέρες παραδοσιακά συναντιούνται με τον πρωθυπουργό εν όψει ΔΕΘ δεν αποπνέουν πλέον μόνο απαισιοδοξία αλλά και ανησυχία. Ο κάθε κλάδος μαζί με τις διαπιστώσεις κάνει και έκκληση για μία άλλη πολιτική, βλέποντας καθημερινά την κατάσταση να γίνεται χειρότερη.
Εξήντα αιτήσεις για διακανονισμό κατατέθηκαν χθες στη ΔΕΗ του Βόλου και όχι από «γνωστούς – άγνωστους» μπαταξήδες που αρέσκονται να φεσώνουν τους δημόσιους οργανισμούς, αλλά από πάλαι πότε στιβαρούς επαγγελματίες και οικογενειάρχες που πλέον σηκώνουν τα χέρια ψηλά, έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο.
Το «ταμείον είναι μείον» είναι η μόνιμη επωδός επαγγελματιών που έχουν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις λειτουργικές δαπάνες, πολλώ δε μάλλον σε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που συνιστά η λειτουργία μίας επιχείρησης για να παραμείνει εύρωστη.
Περπατώντας στο δρόμο βλέπει κανείς καθημερινά πρόσωπα σκυθρωπά και προβληματισμένα. Μελαγχολικά και απεγνωσμένα. Όπως και όλα τα νεώτερα που κάθε μέρα ρέουν στην πολιτική ειδησεογραφία για την πορεία της οικονομίας. Μπορεί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών να εμφανίζεται αισιόδοξη ότι θα «τα καταφέρουμε σύντομα», όμως οι πολίτες για τους δικούς τους λόγους δεν συμμερίζονται αυτό το κλίμα. Ίσως γιατί εκτός από την γενική εικόνα… αυτό που τους νοιάζει περισσότερο είναι ο δικός τους καθημερινός Γολγοθάς. Αυτός που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια και που εξαιτίας του ΔΝΤ τους τελευταίους μήνες έχει γίνει ανυπόφορος. Όπως και οι ανέξοδες υποσχέσεις ότι όταν θα «έχουμε θα δώσουμε». Αμ έτσι… έγινε και η μαμά μου που δεν ξέρει από οικονομικά αλλά ως νοικοκυρά μέχρι πριν από λίγο καιρό έστω και με το ζόρι τα έφερνε βόλτα μία χαρά. Μετά τις περικοπές… ως συνταξιούχος των 600 ευρώ… αισθάνεται το ίδιο άβολα με τότε που άρχισε να καταβαίνει για τα καλά τον εαυτό της. Και αυτή άραγε ποιων λάθη πληρώνει;