Σε θέση μάχης… υπουργείο Παιδείας και εκπαιδευτικοί. Η υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου παραδέχτηκε ότι η σχολική χρονιά θα ξεκινήσει με προβλήματα, όμως οι γνωρίζοντες καλά το χώρο -διότι εμείς δεν είμαστε ειδικοί- σπεύδουν να επισημάνουν ότι η Υπουργός εκτός από διαπιστώσεις για ένα πρόβλημα γνωστό, δεν φάνηκε διατεθειμένη να δώσει λύση ουσιαστική.
Η μισή αλήθεια είναι ότι οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί είναι πολλοί.
Η άλλη μισή είναι ότι οι υπηρεσίες του Υπουργείου, όπως μου έλεγαν χθες, είναι ότι έχουν να κάνουν προσλήψεις διοικητικών υπαλλήλων από το 1992 (!), οπότε οι αποσπασμένοι καλύπτουν θέσεις διοικητικών.
Έτσι "βολεύεται" και το Υπουργείο και οι αποσπασμένοι, αλλά δημιουργούνται αδικίες εν συγκρίσει με τους υπηρετούντες στα σχολεία. Επίσης, με βάση τα όσα αρκετοί εκπαιδευτικοί καταμαρτυρούν, είναι εξοργιστικό να βλέπει κανείς 25χρονες καθηγήτριες ξένων γλωσσών να βγάζουν φωτοτυπίες στα κτήρια της Εκπαίδευσης, αλλά να παίρνουν τα μόρια της Κιμώλου, της Σερίφου ή του Έβρου… Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, για την οποία ευθύνονται διακομματικά όλες οι κυβερνήσεις από το 1974 και μετά, πρέπει να σταματήσει τώρα!
Το σωστό θα ήταν να γίνει προκήρυξη πρόσληψης ή μετάταξης διοικητικών υπαλλήλων, στην οποία να έχουν δικαίωμα να συμμετάσχουν και εκπαιδευτικοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν πλέον να διδάσκουν στην τάξη και έτσι να σταματήσει η φάμπρικα των διαπιστώσεων για "τεράστια κενά στα σχολεία" και οι προσδοκίες που καλλιεργούνται κάθε φορά από τον ή την εκάστοτε υπουργό ότι θα λύσει το πρόβλημα.
Όλα τα άλλα είναι απλά για εσωτερική κατανάλωση.
Μια υπουργική απόφαση, που την υπογράφει η ίδια η υπουργός και κάθε αποσπασμένος επιστρέφει στην οργανική του θέση. Ας το κάνει, αφού διαπίστωσε το πρόβλημα, και ας κακοκαρδίσει υπουργούς και βουλευτές που έχουν αποσπασμένους εκπαιδευτικούς στα γραφεία τους, που έχουν ξεχάσει τι σημαίνει τάξη και διδασκαλία.
Ας σταματήσουν να υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν είναι στην αίθουσα, συνδικαλιστές που κάνουν εξυπηρετήσεις και πολιτικοί αντίστοιχα ρουσφέτια.
Η παιδεία είναι θέμα εθνικό και πρώτης προτεραιότητας. Δεν μπορεί να γίνεται εργαλείο επικοινωνιακής πολιτικής καμίας κυβέρνησης και κανενός ή καμίας υπουργού. Ας φροντίσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με ορθολογικό τρόπο και επιτέλους, αν χρειαστεί, «ας σπάσουν» κατεστημένα χρόνων. Όταν μιλάνε για δομικές αλλαγές, εκτός από να τις υποστηρίζουν επικοινωνιακά, θα πρέπει να τις εφαρμόζουν και στην πράξη. Η σημερινή συνάντηση με την ΔΟΕ είναι μία ευκαιρία για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι όταν μιλάει για ένα διαφορετικό σχολείο, το εννοεί, με τη σωστή έννοια του όρου.
