Την ίδια ώρα οι ανάγκες καθημερινά πολλαπλασιάζονται, εξαιτίας της συνεχώς εντεινόμενης οικονομικής κρίσης, ενώ φως στο τούνελ όχι μόνο δεν ξεπροβάλλει αλλά ούτε καν αχνοφαίνεται
Το γεγονός ότι πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν κάτω από πρωτόγνωρα δύσκολες συνθήκες, δεν επιδέχεται πλέον αμφισβήτησης, καθώς επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία που βλέπουν ανά διαστήματα το φως της δημοσιότητας, για τη μεγάλη συμμετοχή συνανθρώπων μας σε προγράμματα αλληλεγγύης και σίτισης.
Τη δύσκολη κατάσταση επιτείνουν επίσης τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, τα προβλήματα και οι κλυδωνισμοί στα εργοστάσια, αλλά και οι επενδύσεις που έχουν παγώσει.
Ακόμη και νέοι άνθρωποι, που έλπιζαν να ανασάνουν ασχολούμενοι με τον τουριστικό και τον αγροτικό τομέα, δύο τομείς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν άμεση διέξοδο στην οικονομική κρίση, έχουν αποθαρρυνθεί. Η φορολογία των αγροτών και η δυσκολία στις όποιες παραγωγικές επενδύσεις, τους κάνουν να έχουν δεύτερες σκέψεις, με αποτέλεσμα στο τέλος να εγκαταλείπουν την ιδέα, αφού ούτε ίδια κεφάλαια υπάρχουν, ενώ η τραπεζική χρηματοδότηση, όποτε δίνεται είναι με το σταγονόμετρο.
Την ίδια ώρα οι ανάγκες καθημερινά πολλαπλασιάζονται, εξαιτίας της συνεχώς εντεινόμενης οικονομικής κρίσης, ενώ φως στο τούνελ όχι μόνο δεν ξεπροβάλλει αλλά ούτε καν αχνοφαίνεται.
Όσο βαθαίνει η ύφεση, τόσο μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού βυθίζονται στη φτώχεια και την ανέχεια, για αυτό και δικαίως αναρωτιούνται πολλοί, αν δεν είχαν αναπτυχθεί οι δεκάδες κοινωνικές δομές από τους δήμους, τις Εκκλησίες και διάφορες συλλογικότητες που λειτουργούν εθελοντικά, τι θα είχε άραγε να περιμένει ο κάθε πολίτης που σήμερα υποφέρει;
Προφανώς θα περνούσε «στα αζήτητα», όπως περνούν κάθε μέρα εκατοντάδες πολίτες που βγαίνουν στην ανεργία και στην ανυποληψία, αφού δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Τον επιούσιο, όπως έλεγαν οι παλαιότεροι, που από αυτονόητος έχει γίνει ζητούμενο για πολλές οικογένειες.
Το χειρότερο από όλα τα παραπάνω είναι πως αυτή την αρνητική πραγματικότητα αρνούνται να την αποδεχτούν εκείνοι που έχουν τον πρώτο λόγο στον καθορισμό της πολιτικής που θα ανακουφίσει τους πολίτες.
Εκείνοι έχουν δυστυχώς επικεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στην ψήφιση πολυνομοσχεδίων με επιπλέον μέτρα, περιμένοντας λύση στο χρέος, και όλα τα άλλα έχουν περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, με τις συνέπειες όμως να επιβαρύνουν όλους εκείνους που επείγονται για λύσεις που θα τους ανακουφίσουν.
Έχει γίνει μονότονη πλέον η συζήτηση περί της ανάγκης να βρεθούν τα εργαλεία που θα βοηθήσουν στην αντιστροφή του κλίματος. Όλοι συμφωνούν πως ο στόχος πρέπει να είναι να αξιοποιηθεί κάθε χρηματοδοτική πηγή και πρόσφορο μέσο, είτε από εθνικούς είτε από κοινοτικούς πόρους, ώστε να ανακουφιστούν οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Στην πράξη οι επενδύσεις παραμένουν παγωμένες και αυτό η χώρα το πληρώνει ακριβά, αφού η στασιμότητα υπάρχει σε όλα τα επίπεδα.
