Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους και τη χώρα κάτω από το βάρος των συσσωρευμένων βάρβαρων πολιτικών
Σε λίγες μέρες ολόκληρος ο κόσμος θα τιμήσει την Πρωτομαγιά. Την Εργατική Πρωτομαγιά των αγώνων και των θυσιών, που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να πάρουν σάρκα και οστά εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, και παρά την ένταση των προβλημάτων που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν, η Εργατική Πρωτομαγιά στη χώρα μας αλλά και στην πόλη μας, έχει αποδυναμωθεί εξαιτίας της παθητικότητας που διακρίνει τους εργαζόμενους. Και όμως τα μηνύματα που εκπέμπει η εργατική πρωτομαγιά είναι επίκαιρα σήμερα όσο ποτέ.
Η 1η του Μάη είναι ημέρα αγώνα, μνήμης αλλά και τιμής σε εκείνους που με πάθος και αυταπάρνηση αγωνίστηκαν για την κατοχύρωση του 8ώρου και τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Δόθηκαν μεγάλοι αγώνες, άνισες μάχες εναντίων σκληρών και ανάλγητων εργοδοτών, για να απολαμβάνουμε εμείς τώρα τα αγαθά από τους δικούς τους κόπους και τις δικές τους θυσίες.
Η φετινή Πρωτομαγιά, βρίσκει τους εργαζόμενους και τη χώρα κάτω από το βάρος των συσσωρευμένων βάρβαρων πολιτικών, που έχουν υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια ελέω μνημονίων, τα οποία πλήττουν τον πυρήνα των εργατικών κατακτήσεων.
Η κατεδάφιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το πετσόκομμα των συντάξεων, η συνεχιζόμενη λιτότητα χωρίς τελειωμό από τη δυσβάσταχτη φορολογία, οι αμέτρητες στρατιές ανέργων, η οικονομική ασφυξία των επιχειρήσεων και η πλήρης υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου, είναι μερικοί από τους λόγους που θα πρέπει να κάνουν όλους, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες, αγρότες να βγούνε στο δρόμο και να τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά.
Έχουν χρέος να καταστήσουν την απεργία της 1η Μάη ένα δυνατό και μαζικό πολιτικό γεγονός, που θα δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση, στους δανειστές και στους εργοδότες, ότι η εξαθλίωση δεν μπορεί να συνεχιστεί και πως θα πρέπει να σταματήσει η φτωχοποίηση της χώρας.
Αν οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νεολαίοι, όλοι τελικά οι Έλληνες συνειδητοποιήσουν ότι τη δύναμη την έχουν εκείνοι και αποφασίσουν να δυναμώσουν τη φωνή αντίδρασης απέναντι σε μία αδιέξοδη πολιτική που συνεχίζεται επί επτά συναπτά έτη χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ, τότε μπορεί να υπάρξει ελπίδα σωτηρίας της χώρας. Διαφορετικά τα χρόνια θα περνούν, τα μνημόνια θα διαδέχονται το ένα το άλλο και όλοι μας θα περιμένουμε, από κάποιους άλλους, εκείνους που έχουν απομείνει ακόμη να διαμαρτύρονται στους δρόμους, να μας λύσουν το πρόβλημα.
