Λίγες μέρες πριν την Εργατική Πρωτομαγιά, ο πρόεδρος του ΕΚΒ Θανάσης Παπαδημόπουλος μιλά για την ανεργία και την αποβιομηχάνιση της Μαγνησίας
«Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει καταθέσει τα όπλα, προσπαθεί να αφυπνίσει την κοινωνία, ωστόσο, τα “πόδια” των εργαζόμενων από τα απανωτά μνημονιακά σοκ που έχουν δεχτεί είναι “βαριά”. Οι εργαζόμενοι δεν απέχουν από τους αγώνες γιατί τους απογοήτευσαν τα συνδικάτα, αλλά γιατί η εξαθλίωση τους έχει τσακίσει. Τα συνδικάτα συνεχίζουν να επιτελούν τον ιστορικό τους ρόλο και να είστε βέβαιοι ότι σύντομα και οι εργαζόμενοι θα καταλάβουν και θα ενισχύσουν τον αγώνα αυτόν».
Αυτό επισημαίνει σε συνέντευξή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος του ΕΚΒ Θανάσης Παπαδημόπουλος, που ενόψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς απευθύνει προσκλητήριο προς όλους τους εργαζόμενους να δώσουν μαζικά «το παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση που θα γίνει.
Παράλληλα εξαπολύει επίθεση κατά της κυβέρνησης για τα μέτρα που έρχονται και προτείνει την αξιοποίηση των μεγάλων συγκριτικών πλεονασμάτων υποδομών που διαθέτει η περιοχή προκειμένου να ενθαρρυνθούν όπως λέει πρωτοβουλίες ανάπτυξης.
Συνέντευξη στη ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Βρισκόμαστε προ των πυλών ψήφισης νέων μέτρων. Την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας πνέει τα λοίσθια
Με τη γνωστή τακτική της δήθεν «σκληρής μάχης», η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξαναφορτώσει στις πλάτες ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, σκληρά και δυσβάστακτα μέτρα. Γιατί αυτό συνεπάγονται στην πράξη τα περιβόητα «πρωτογενή πλεονάσματά», της: δυσβάσταχτα και ολέθρια κοινωνικά ελλείμματα! Ορθώς το επισημαίνετε πως ο ιδιωτικός τομέας πνέει τα λοίσθια. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν το μάρμαρο, ενώ η κοροϊδία τους συνεχίζεται.
Ακόμα και στο θέμα της διαπραγμάτευσης για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που υποτίθεται ότι «θα αναβιώσει όταν λήξει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης της χώρας το 2018», η κυβέρνηση δεν μας κομίζει νέα συμφωνία, αφού ήδη με το άρθρο 37 ν. 4024/2011, είχε ήδη νομοθετηθεί επερχόμενος διάλογος μετά τη λήξη του προγράμματος. «Άνθρακες ο θησαυρός», λοιπόν, για άλλη μία φορά.
Παρά τη δεινότητα των επιπτώσεων που έχει η εφαρμογή των μέτρων, υπάρχει η αίσθηση ότι το συνδικαλιστικό κίνημα έχει παραδώσει τα όπλα. Γιατί;
Κάθε άλλο. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα όχι μόνον δεν έχει καταθέσει τα όπλα, αλλά πρωταγωνιστεί για την αφύπνιση των εργαζόμενων, για την αφύπνιση ολόκληρης της Ελληνικής Κοινωνίας. Ωστόσο, τα «πόδια» των εργαζόμενων από τα απανωτά μνημονιακά σοκ που έχουν δεχτεί είναι «βαριά». Οι εργαζόμενοι δεν απέχουν από τους αγώνες γιατί τους απογοήτευσαν τα συνδικάτα, αλλά γιατί η εξαθλίωση τους έχει τσακίσει. Τα συνδικάτα συνεχίζουν να επιτελούν τον ιστορικό τους ρόλο και να είστε βέβαιοι ότι σύντομα και οι εργαζόμενοι θα καταλάβουν και θα ενισχύσουν τον αγώνα αυτόν.
Μήπως θα πρέπει να επαναπροσδιορίσετε τον ρόλο σας ως συνδικαλιστικό κίνημα και προς ποια κατεύθυνση εκτιμάται ότι πρέπει να γίνει αυτό;
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα ήδη έχει ξεκινήσει την προσπάθεια επανασυσπείρωσης της βάσης του, αν θέλετε και επαναπροσδιορισμού των στόχων του προς την κατεύθυνση επανδιεκδίκησης όλων των απωλειών που οι μνημονιακοί νόμοι επέφεραν. Ο αγώνας αυτός δεν γίνεται, ασφαλώς, χωρίς τη δέουσα αυτοκριτική, που είναι χρήσιμη για την αποφυγή των λαθών του παρελθόντος.
Ωστόσο, για να υπάρξει ένα πιο θετικό αποτέλεσμα, κάποιοι είναι καιρός να «αφουγκρασθούν» τα μηνύματα ενότητας που «στέλνει» η βάση στα συνδικάτα και να απέχουν από διασπαστικές επιλογές. οργάνωσε και μετείχε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, σε πανελλαδικό και σε τοπικό επίπεδο.
Eμείς έχουμε εκφράσει τη δυσαρέσκειά μας και έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας, για τη μη ικανοποιητική ανταπόκριση και συμμετοχή στις εκάστοτε κινητοποιήσεις
Καταστήσαμε και σαφές, όμως, ότι την αυτοκριτική τους πρέπει να κάνουν και όσοι αδιαφόρησαν ή αδιαφορούν για την ενότητα των αγώνων δυναμιτίζοντας τους κοινούς στόχους και απογοητεύοντας τον κόσμο, παρέχοντας σε πολλούς συναδέλφους το αδιανόητο, σε καιρούς μνημονίων και εργασιακού Μεσαίωνα, άλλοθι της αποχής.
Η Μαγνησία είναι μία πονεμένη ιστορία. Νέο κύμα αποβιομηχάνισης, ανεργία και ύφεση. Πως μπορεί να αντιστραφεί αυτό το κλίμα;
Όσο θα συνεχίζονται αυτές οι μνημονιακές πολιτικές αναπτυξιακής αποδόμησης, τόσο ο οικονομικός μαρασμός της Μαγνησίας θα διευρύνεται. Για την αναστροφή αυτής της κατάστασης χρειάζεται άμεσα αλλαγή «πλεύσης». Αξιοποίηση από την κυβέρνηση των μεγάλων συγκριτικών πλεονασμάτων υποδομών που διαθέτει ο νομός, ενθάρρυνση και όχι αποθάρρυνση καινοτόμων πρωτοβουλιών ανάπτυξης, τερματισμό της βάναυσης υπερφορολόγησης. Αν δεν γίνουν όλα τα παραπάνω, η Μαγνησία θα συνεχίζει να βυθίζεται στο υφεσιακό τέλμα της.
Το τελευταίο διάστημα έχει δημιουργηθεί μεγάλο χάος με την κοινωνική ασφάλιση και ειδικότερα με τη λειτουργία του νέου ταμείου. Ο ΕΦΚΑ εν τη γενέσει του αντί να λύνει προκαλεί προβλήματα.
Στην Κοινωνική Ασφάλιση παρατηρείται το απόλυτο χάος. Το Ενιαίο Ασφαλιστικό τερατούργημα (ΕΦΚΑ), απέτυχε, πριν καν λειτουργήσει. Ακόμη και η λέξη «μπάχαλο» είναι, λίγη, μάλλον, για να περιγράψει επακριβώς την πραγματικότητα.
Αποδεικνύεται στην πράξη ότι ο μόνος λόγος σύστασης του ΕΦΚΑ είναι να κάνει «αχταρμά» τα εύρωστα με τα πτωχευμένα Ταμεία, προκειμένου να καλύψει τις «μαύρες τρύπες» του Ασφαλιστικού Συστήματος που δημιουργήθηκαν από την κλοπή των αποθεματικών, κυρίως όμως για να αφαιρέσει και άλλα ασφαλιστικά δικαιώματα, καταργώντας, σταδιακά τον χαρακτήρα της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης! Εμείς, αυτό δεν πρόκειται να το αποδεχτούμε.
Για το ΕΚΒ και για το συνδικαλιστικό κίνημα, η συνύπαρξη, υπό την ίδια ασφαλιστική στέγη, εργαζόμενων και εργοδοτών συνεχίζει ν’ αποτελεί «αιτία πολέμου». Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την επαναφορά του αυτόνομου Ασφαλιστικού μας Φορέα.
Σ’ αυτή την πάλη, ωστόσο, για την κατάργηση του ΕΦΚΑ έχουν κάθε λόγο να βρίσκονται και έτεροι κλάδοι. Η διαφορετικότητα της επαγγελματικής και ασφαλιστικής «ταυτότητας» του καθ’ ενός ξεχωριστά δεν συνιστά και λόγο για να μην συγκροτηθεί «μέτωπο» κατά του ΕΦΚΑ. Τουναντίον, έτσι και αλλιώς, αυτό το ασφαλιστικό έκτρωμα είναι κοινωνικώς επιζήμιο και πρέπει να πάψει υφίσταται.
Η Πρωτομαγιά από απεργία, επίσημη αργία;
Άλλη μια φορά, η κυβέρνηση επιχειρεί να απαξιώσει το πραγματικό νόημα της Εργατικής Πρωτομαγιάς και από ημέρα απεργίας, αντίστασης και πάλης, να τη μετατρέψει σε …απλή αργία, σε απλή Γιορτή των λουλουδιών. Δεν θα της περάσει. Όπως και πέρυσι, που πρωτοεπιχειρήθηκε αυτό (με την μεταφορά του εορτασμού της), έτσι και φέτος, η κ. Αχτσιόγλου θα πάρει το μήνυμα. Καλούμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην απεργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς και στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των πρωτεργατών του Εργατικού Κινήματος, που θα γίνουν στον Βόλο, και θα επισημοποιηθούν με απόφαση της Ολομέλειας της Διοίκησης του ΕΚΒ, η οποία συνεδριάζει γι’ αυτόν τον σκοπό τη Δευτέρα.
