Δικαιολογίες και ολιγωρίες δεν χωρούν

δικαιολογίες-και-ολιγωρίες-δεν-χωρού-518330

Αν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε μία ιδιωτική μονάδα, ο μάνατζερ που τη διοικεί δεν θα έβγαινε δημοσίως να πει: «Κύριοι επτωχεύσαμε, όσοι πρόλαβαν – πρόλαβαν, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…».

Η ωμή παραδοχή της Διοίκησης του Νοσοκομείου Βόλου ότι για την υπέρβαση της φαρμακευτικής δαπάνης στο Ογκολογικό, το σταμάτημα θεραπειών σε νέα περιστατικά καρκινοπαθών συνιστά μονόδρομο, πραγματικά σοκάρει, διότι βάζει στην ίδια ζυγαριά ανθρώπους που δίνουν τη μάχη με το θάνατο, με όσους για παράδειγμα νοσηλεύονται στην ορθοπεδική, την οφθαλμολογική, τη νευροχειρουργική.

Ασφαλώς και κάθε ασθενής δικαιούται την καλύτερη δυνατή θεραπεία. Προφανώς και για όλους τους ασφαλισμένους πρέπει να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση.

Όμως ο καρκινοπαθής που έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο, ασφαλώς και δεν μπορεί να λογίζεται ως ένας ακόμη αριθμός, ως ένα ακόμη ποσοστό που αύξησε υπέρμετρα τον προϋπολογισμό για αυτό και θα πρέπει να τιμωρηθεί.

Με «τιμωρία» άλλωστε μοιάζει η απόφαση της Διοίκησης, τα νέα περιστατικά από εδώ και στο εξής να διοχετευθούν σε άλλα όμορα νοσοκομεία.

Όμως στο βωμό ποιάς λογικής και με ποια κριτήρια σε ένα σύστημα υγείας που φέρει τον επιθετικό προσδιορισμό δημόσιο, μπορεί κανείς να πει σε ανθρώπους που τους χτύπησε την πόρτα ο καρκίνος ότι δεν έχουν το δικαίωμα να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, επειδή δεν φτάνουν τα χρήματα;

Ποιος είναι εκείνος άραγε που μπορεί να θέτει το δίλημμα στον κάθε επιστήμονα να επιλέξει ποια θεραπεία θα ακολουθήσει στον κάθε ασθενή, όταν επιστημονικά τουλάχιστον είναι κοινά αποδεκτό ότι οι γιατροί είναι εκείνοι που καθορίζουν τις θεραπείες;

Εάν πράγματι λογιστικά υπάρχει υπέρβαση, ας γίνει αναμόρφωση προϋπολογισμού. Ας γίνει ιεράρχηση δαπανών και ας δοθεί προτεραιότητα στα φάρμακα των καρκινοπαθών διότι πρόκειται για ιδιάζουσα κατάσταση. Ας ζητηθεί έκτακτη επιχορήγηση, για σοβαρή ανάγκη πρόκειται.

Εάν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε σε μία ιδιωτική μονάδα, ο μάνατζερ που τη διοικεί, δεν θα έβγαινε δημοσίως να πει «κύριοι επτωχεύσαμε, όσοι πρόλαβαν – πρόλαβαν, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…». Θα έψαχνε να βρει τους τρόπους πριν το θέμα πάρει διαστάσεις και πριν γίνει «βούκινο» πανελληνίως.

Όμως επειδή το θέμα πλέον έχει πάρει πανελλαδικές διαστάσεις. Ίσως τελικά να είναι και μία καλή αφορμή ώστε το Υπουργείο Υγείας να ξαναδεί τις προτεραιότητές του και να σταματήσει να τα μετράει όλα σε αριθμούς όταν έχει να κάνει με ανθρώπους. Οφείλει να πάρει πρωτοβουλία για να λυθεί το πρόβλημα που ανέκυψε στο Βόλο. Δικαιολογίες και ολιγωρίες πλέον δεν χωρούν.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου