Οσο θα συνεχίζουμε να ζούμε από τα δανεικά, το χρέος της χώρας θα γιγαντώνεται, και κάθε δύο χρόνια θα χρειαζόμαστε και ένα νέο μνημόνιο
Στα χρόνια που προηγήθηκαν της κρίσης, δυστυχώς η Ελλάδα στήριξε την ανάπτυξή της, σε μεγάλο βαθμό, στον εξωτερικό δανεισμό. Έτσι, μόλις ξέσπασε η κρίση, αποδείχτηκε ότι όλη εκείνη η ευμάρεια ήταν επίπλαστη, αφού βασιζόταν σε γυάλινα πόδια.
Δεν χρειάζεται όμως να ξέρει κανείς πολλά πράγματα από οικονομία για να καταλάβει ότι όσο θα συνεχίζουμε να ζούμε από τα δανεικά, το χρέος της χώρας θα γιγαντώνεται και κάθε δύο χρόνια θα χρειαζόμαστε και ένα νέο μνημόνιο ή ένα νέο μεσοπρόθεσμο για να πορευτούμε.
Μπορεί να είναι σημαντικό κατόρθωμα η δημοσιονομική σταθερότητα, όπως και το πλεόνασμα, όμως αν αυτά δεν συνοδευτούν και από αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να παραμένει στάσιμη και η χώρα όμηρος δανειακών συμβάσεων.
Ειδικά δε όταν το πλεόνασμα δεν προέρχεται από θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και επενδύσεις, αλλά από μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας που αφορούν σε περικοπές και επιβολή φορολογίας.
Για να έρθει όμως η ανάπτυξη πρέπει να υπάρξει εθνικό σχέδιο δράσης. Συγκεκριμένη στόχευση, ώστε η χώρα να γίνει ξανά ανταγωνιστική.
Και ότι εντωμεταξύ η ύφεση θα συνεχίζει να κατατρώει τα σωθικά της οικονομίας, οι επενδύσεις θα γίνονται με το σταγονόμετρο και η ανάπτυξη θα αποτελεί έναν ανέφικτο στόχο.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι προθέσεις των κυβερνώντων μπορεί να είναι καλές, αυτό όμως που μετράει είναι η πράξη, και προς το παρόν στην πράξη οι επιλογές τους δεν δικαιώνονται.
Ψηφίστηκε ένας νέος αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος όμως σύμφωνα με την ίδια την αγορά και τις επιχειρήσεις δεν πρόκειται να αποδώσει σημαντικά. Τα κονδύλια είναι λίγα, και από ό,τι παραδέχτηκε και ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός απευθύνονται όχι μόνο σε νέες επενδύσεις αλλά και σε παλιά «μπλοκαρισμένα αναπτυξιακά σχέδια» που έπρεπε επιτέλους να προχωρήσουν.
Ακόμη και οι δράσεις που περιλαμβάνονται στις διάφορες προκηρύξεις του ΕΣΠΑ δύσκολα θα δώσουν την ώθηση που κανείς θα περίμενε, εάν και το τραπεζικό σύστημα δεν ανοίξει τις στρόφιγγες ώστε να αποκατασταθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων που σήμερα είναι στο ναδίρ.
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τη μονόπλευρη φοροεισπρακτική πολιτική κατά των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων. Δεν μπορεί να συνεχίσει με ημίμετρα και αποσπασματικές παρεμβάσεις στον αναπτυξιακό τομέα.
Χρειάζεται άμεση τόνωση της ρευστότητας, της απασχόλησης, της πραγματικής οικονομίας. Διαφορετικά η ύφεση, η ανεργία και οι κοινωνικές ανισότητες θα γίνουν ακόμα πιο έντονες. Και αυτό τούτη τη φορά δεν θα το αντέξει ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία μας.
