Η κρίση μπορεί να «γεννήσει» ευκαιρίες αρκεί…

η-κρίση-μπορεί-να-γεννήσει-ευκαιρίε-539729

Οι ευκαιρίες που έχουν χαθεί μέχρι σήμερα αμέτρητες. Πρωτοβουλίες έπρεπε να έχουν ληφθεί χθες και προχθές.

Αποκαλυπτικά τα στοιχεία που αλίευσα χθες στην καθημερινή περιήγηση στο διαδίκτυο και συνάμα αποκαρδιωτικά. Δαπανήσαμε -όπως διάβασα- 33 εκατ. για να εισαγάγουμε ιταλικό χαρτί υγείας, 122 εκατ. σε ισπανικά ρούχα και παπούτσια, 16,5 εκατ. σε γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες ενώ για εισαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος πληρώσαμε 1 δισ. ετησίως.

Είναι στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα σε μία εκδήλωση του think tank Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και Ανασυγκρότηση (Ρ.ΕΥ.Μ.Α.) με θέμα «Η συμβολή των ελληνικών παραγωγικών επιχειρήσεων στην ανασυγκρότηση της χώρας» ο διευθυντής μάρκετινγκ ελληνικής εταιρείας και τα οποία ασφαλώς όχι μόνο δεν αμφισβητούνται αλλά έρχονται να δικαιώσουν όσους χρόνια τώρα υποστηρίζουν ότι αυτή η χώρα δεν μπορεί να έχει μέλλον εάν δεν υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση και εάν δεν αποφασίσει να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, δίνοντας ώθηση στον πρωτογενή τομέα και δημιουργώντας κίνητρα για επενδύσεις.

Μόνο την τελευταία πενταετία -σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία- δώσαμε συνολικά 240 δισ. για εισαγόμενα προϊόντα, διατηρώντας σταθερά ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο κατά 23 δισ. ετησίως.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία που συνιστούν γροθιά στο στομάχι για την ελληνική οικονομία και παραγωγή, γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές ότι η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, προκειμένου να ανασυνταχθεί το παραγωγικό δυναμικό μιας χώρας.

Και επειδή στην Ελλάδα υπάρχει δομικό πρόβλημα στο παραγωγικό μοντέλο της, δηλαδή σε αυτά που παράγει όπως αγροτικά προϊόντα, τομείς μεταποίησης, υπηρεσίες, οι αλλαγές πρέπει να είναι δραστικές και άμεσες.

Ως εκ τούτου, η προχθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για το συγκεκριμένο θέμα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αρκεί φυσικά τα όσα συζητήθηκαν να πάρουν σάρκα και οστά. Διότι μπορεί να μην αμφισβητείται σε πολιτικό επίπεδο ότι υπάρχει η πολιτική βούληση, όλα όμως κρίνονται εκ του αποτελέσματος, όπερ σημαίνει ότι μόνο εφόσον αρχίζουν και υλοποιούνται συγκεκριμένα πράγματα θα μπορεί κανείς να πάρει σαφή θέση, επιδοκιμάζοντας ή επικρίνοντας αντίστοιχα.

Και εάν μέχρι το 2009, υπήρχε η πολυτέλεια να ακούγονται μεγάλα λόγια, να γίνονται σχεδιασμοί επί χάρτου που δεν προχώρησαν ποτέ, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, ο χρόνος ήδη κυλάει αντίστροφα. Οι ευκαιρίες που έχουν χαθεί μέχρι σήμερα αμέτρητες. Πρωτοβουλίες έπρεπε να έχουν ληφθεί χθες και προχθές. Ας ξεκινήσουν έστω και τώρα. Μέσα από την παραγωγική ανασυγκρότηση θα έχουμε πράγματι μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία. Και θα έχουμε ως χώρα ασφαλώς το δικαίωμα να ελπίζουμε ξανά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου