Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά μπαμπά; Θα μπορούσε άνετα να είναι ο σημερινός τίτλος στο ρεπορτάζ που αναφέρεται στην υπογραφή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Δεν ξέρω εάν η ΓΣΕΕ πανηγυρίζει που Ιούλιο μήνα υπεγράφη, όπως υπεγράφη, αυτή η σύμβαση, αλλά εάν το κάνει, καλό θα είναι να αναθεωρήσει τις απόψεις της.
Διότι χωρίς να διεκδικώ να υποκαταστήσω το ρόλο των συνδικαλιστών, δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πανηγυρίζουμε επειδή κατοχυρώσαμε τον 13ο και 14ο μισθό, τα αυτονόητα δηλαδή, έτσι όπως τουλάχιστον τα ξέραμε μέχρι τώρα, διότι πλέον τίποτα δε θυμίζει τα περασμένα.
Οι κοινωνικοί εταίροι φυσικά στον αντίποδα της χαρμολύπης που φαντάζομαι έχει κυριέψει εργαζόμενους , έχουν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι. Δε νομίζω άλλωστε ότι κανένας εργοδότης, πάει να υπογράψει σύμβαση για να χάσει.. Εμείς ως εργαζόμενοι απλά δίνουμε τη μάχη όχι να διατηρήσουμε αυτά που είχαμε- αλλά για να επιβιώσουμε.
Χωρίς αυξήσεις φέτος… και το 2011 αύξηση στο ύψος του ευρωπληθωρισμού. Και αυτά υπό την αίρεση της τρόικα… που παρακολουθεί και μπορεί να «ανάψει» κανένα κόκκινο αφού αυτό που είχε υποδείξει ήταν τριετές τουλάχιστον πάγωμα των μισθών. Έτσι τουλάχιστον μας είχαν πείσει, για αυτό και ίσως… να αχνοφαίνονται χαμόγελα στα πρόσωπα ορισμένων συνδικαλιστών.
Όταν όμως τέτοιες συμφωνίες βγαίνει και τις χαιρετίζει Κυβέρνηση και Ν.Δ τότε κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί χαίρονται γιατί έχουν έναν πονοκέφαλο λιγότερο , εμείς, αλήθεια, ακόμη δεν ξέρω.
Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να νιώθουν ικανοποιημένοι οι εργαζόμενοι; Μπροστά στο δίλλημα ότι χωρίς ΕΓΣΣΕ είναι όλα στον αέρα υπογράφηκε μία συμφωνία που επί της ουσίας παγώνει και ίσως να μειώνει λόγω των συνεχών ανατιμήσεων, το εργατικό εισόδημα.
Το 2011 η αύξηση θα είναι στο 1,5% και το 2012 1,7%. Σημειώνεται ότι η αύξηση θα μπει και στις δύο περιπτώσεις από 1η Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που το 2010 λαμβάνει 740 ευρώ μεικτά, το 2011 θα λάβει 750 ευρώ και 763 ευρώ το 2012.
Στη σύμβαση επίσης κατοχυρώνεται σε ένα βαθμό ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, που χαρακτηρίζονται τακτικές αποδοχές οι οποίες σύμφωνα με τη θέληση των συμβαλλομένων μερών θα συνεχίσουν να καταβάλλονται.
Έτσι όπως μας έχουν τρομοκρατήσει, δε θα μου φανεί περίεργο να ακούσω εργαζόμενους ή συνδικαλιστές να δηλώνουν ανακουφισμένοι. Είναι και αυτό σημείο των καιρών.. Όπως τόσα άλλα που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι δε συμβαίνουν σε εμάς… αλλά σε κάποιους άλλους.
Μέχρι η σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας να μας προσγειώσει. Και τις περισσότερες φορές είναι πράγματι αμείλικτη. « Χωρίς αναισθητικό» σε κάποιες περιπτώσεις που δεν αποτελεί πιά εξαίρεση στον κανόνα αλλά πλειοψηφία στην κοινωνία των 750 ευρώ…
