«Χαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικεύεις, για να σε χαιρετούν και αυτοί όταν θα ξεπεζεύεις…». Δανείζομαι μια συμβολική φράση του Γεωργίου Καραϊσκάκη που χρησιμοποίησε προχθές ο Νομάρχης Λάρισας και διαβάζοντας το σχετικό ρεπορτάζ μού άρεσε, διότι εάν μη τι άλλο απεικονίζει πολύ απλά μία πραγματικότητα.
Όποιος έχει εξουσία πρέπει να ξέρει πως την χρησιμοποιεί. Πρέπει να ξέρει ότι στους πολίτες «χρωστάει» και ότι για να τον θυμούνται πρέπει να αποδεικνύει κάθε μέρα ότι τιμά τη θέση και το ρόλο που κατέχει.
Από την πιο μικρή εξουσία μέχρι και τη μεγαλύτερη δυστυχώς τα παραδείγματα που έχουμε στην απλή καθημερινότητά μας είναι πολλά. Καλαμοκαβαλάρηδες σωρό… που κατέχουν θέσεις, θεσούλες και νομίζουν ότι αποτελούν τους απόλυτους άρχοντες. Που για αυτούς η κάθε είδους εξουσία λειτουργεί ως αυτοσκοπός.
Έχουν φτιάξει μία εικονική πραγματικότητα και νομίζουν πως θα είναι αναντικατάστατοι. Ενίοτε γίνονται και θρασύτατοι, με τη δύναμη που τους παρέχει η πρόσκαιρη εξουσία που έχουν.
Και όμως σε όλες τις περιπτώσεις η ιστορία έχει δείξει ότι όσοι επέλεξαν να κάνουν την εξουσία «δεύτερο ρούχο» τους απέμειναν τελικά στο τέλος μόνοι. Οι πολίτες μπορεί να αρέσκονται μερικές φορές από την εξουσία, έχουν όμως αλάθητο κριτήριο.
Αντιλαμβάνονται τους εξουσιομανείς και όταν συνειδητοποιήσουν την «αρχομανία» τους τότε αρχίζουν και οχυρώνονται. Απέναντι στο φαινόμενο και αυτόν που το εκφράζει.
Έχουμε δει ουκ ολίγους βουλευτές, δημάρχους, υπουργούς να χάνονται ως «διάττοντες αστέρες», διότι δεν είχαν βιωματική σχέση με τους πολίτες. Η εξουσία είναι γλυκιά… όπως λέει και ο λαός. Πρέπει όμως να ξέρεις να τη διαχειρίζεσαι και όχι να σε πηγαίνει όπου θέλει.
Αυτός είναι και ο απλούστατος λόγος που δεν πάει σε όλους. Κάποιοι την κυνηγούν με μανία και κάνουν τα πάντα στο βωμό της αγωνίας τους να την κατακτήσουν και κάποιοι άλλοι περιμένουν χαλαροί και εάν το πλήρωμα του χρόνου και οι συγκυρίες συμβάλλουν την κατακτούν. Σε κάθε περίπτωση πάντως το «κλειδί» είναι ο ίδιος ο λαός. Οι πολίτες που αποφασίζουν. Αυτούς που όπως λέει ο Καραϊσκάκης «πρέπει να τους χαιρετάς και να τους υπολογίζεις όταν είσαι καβάλα στο άλογο, για να σε θυμούνται και όταν ξεπεζέψεις».
Αυτό είναι άλλωστε τελικά και το μεγάλο κέρδος. Να μιλούν για σένα οι πολίτες και όταν θα έχεις αποχωρήσει από την εξουσία. Γιατί το θέλουν και γιατί σου αναγνωρίζουν την προσφορά. Όχι γιατί είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν ή γιατί η «εξουσία» έχει πάντα δίκιο.
Η «εξουσία»
