Εάν σύντομα δεν βρεθούν λύσεις, η κοινωνική έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη και όλοι θα αιμορραγήσουν
Ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται με «την πλάτη στον τοίχο» και υποχρεώνονται να δεχθούν εργατοκτόνες ρυθμίσεις, για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.
Και έτσι με τις ευλογίες της Πολιτείας ο εργασιακός μεσαίωνας συνεχίζεται και μάλιστα διευρύνεται με δυσμενέστατες συνέπειες για την αγορά εργασίας, καθώς από μήνα σε μήνα ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι βγαίνουν εκτός, γιατί χάνουν τη δουλειά τους.
Οι αποδοχές των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι οι πιο χαμηλές. Προσεγγίζουν μόνο το 65% του αντίστοιχου μέσου ευρωπαϊκού μισθού – των 15 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ενώ παρατηρείται υψηλός βαθμός παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας καθώς το 1/5 του εργατικού δυναμικού απασχολείται ανασφάλιστο, γεγονός που ευνοείται από την ανεπάρκεια των μηχανισμών ελέγχου της.
Το συνολικό κόστος εργασίας – άμεσο και έμμεσο – σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες που έχουν γίνει μειώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια κατά 30% περίπου. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων, γύρω στο 25%, αμείβεται με τις ελάχιστες αμοιβές, ενώ περίπου το 30% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση αμείβεται χαμηλότερα από τις κατώτατες αμοιβές. Η συγκέντρωση της ανεργίας στους νέους, καθώς και τα σχετικώς χαμηλά ποσοστά συμμετοχής τους στο εργατικό δυναμικό, είναι συμβατά με αυτή την υπόθεση.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι γυναίκες εργαζόμενες αμείβονται κατά 22% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους, γεγονός που έχει άμεση επίπτωση στις συντάξεις των γυναικών. Για το λόγο αυτό, ο κίνδυνος για τις συνταξιούχες γυναίκες να αντιμετωπίσουν καταστάσεις φτώχειας είναι μεγαλύτερος.
Το ίδιο εφιαλτικό σκηνικό ισχύει και στην περιοχή μας. Μάλιστα εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα θα ανατραπεί ακόμη περισσότερο προς το χειρότερο, καθώς μετά την κατάργηση όλων των προστατευτικών διατάξεων, η μόνη ασπίδα προστασίας που απομένει είναι τα κατώτατα όρια της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και αυτά σε ποσά που χαρακτηρίζονται «ψίχουλα» έτσι και αλλιώς.
Και αυτή η κατάσταση αφορά στους εν ενεργεία εργαζομένους. Το ότι χιλιάδες πολίτες ξεροσταλιάζουν στον ΟΑΕΔ για να πάρουν ένα επίδομα ανεργίας των 350 ευρώ, το ότι η πλειοψηφία των ανέργων παραμένει στον … πάγκο δύο και τρία χρόνια, είναι ένα θέμα ακόμη πιο σοβαρό καθώς τείνει να καταστεί μία από τις χειρότερες παθογένειες της σημερινής κοινωνίας που πλέον δίνει την ύστατη μάχη για την επιβίωση.
Εάν σύντομα δεν βρεθούν λύσεις, η κοινωνική έκρηξη έρχεται ειδικά για όσους δεν βλέπουν καμία ελπίδα μπροστά και δεν έχουν πλέον να κερδίσουν τίποτα καθώς σταδιακά η ανεργία και η ανέχεια τους οδηγεί στο περιθώριο.
