Το αδιέξοδο, στο οποίο οδηγεί η υπερφορολόγηση, μόνο το οικονομικό επιτελείο δεν το βλέπει και επιμένει να θριαμβολογεί, λες και απευθύνεται σε κουτόφραγκους
H ύφεση κατατρώει τα σωθικά της ελληνικής οικονομίας. Μία σειρά νέων οικονομικών στοιχείων και ανακοινώσεων που δημοσιοποιήθηκαν ξεδιπλώνει την ασφυξία που αντιμετωπίζουν ο επιχειρηματικός κόσμος, αλλά και οι καταναλωτές που δηλώνουν ότι δυσκολεύονται ολοένα και πιο πολύ να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Τα στοιχεία δείχνουν τον αφανισμό στην κυριολεξία των όποιων αποταμιεύσεων υπήρχαν λόγω της φορολαίλαπας αλλά και της κρίσης, την αύξηση των οφειλών προς τις εφορίες, αλλά και τα νέα κρατικά φέσια.
Τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογούμενων προς τις εφορίες αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 1,2 δισ. ευρώ κάθε μήνα αλλά και τα «φέσια» του κράτους προς τους ιδιώτες .
Αν προστεθούν και οι εκκρεμείς επιστροφές φόρων, τα «φέσια» του κράτους που στερούν ρευστότητα από την αγορά, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το γεγονός ότι αργοπεθαίνει η αγορά και η επιχειρηματική κοινότητα.
Τα στοιχεία της έρευνας συγκυρίας του ΙΟΒΕ αποκάλυψαν μόλις πριν από λίγες εβδομάδες ότι οι καταθέσεις των καταναλωτών θα βρεθούν σε ιστορικό χαμηλό το επόμενο 12μηνο, μαζί με τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Και η πίεση αυτή αποτυπώθηκε στις πρώτες ενδείξεις για τα φορολογικά έσοδα του Ιουλίου και του Αυγούστου που δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις όπως παραδέχεται και το οικονομικό επιτελείο.
Το αδιέξοδο, στο οποίο οδηγεί η υπερφορολόγηση, μόνο το οικονομικό επιτελείο δεν το βλέπει και επιμένει να θριαμβολογεί, λες και απευθύνεται σε κουτόφραγκους.
Η υπερφορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων έχει στεγνώσει τελικά την αγορά, ενώ εκτός από τα καθημερινά «λουκέτα» που βάζουν μαγαζιά και μικρές επιχειρήσεις, καταρρέουν πλέον εάν μία νυκτί και πάλαι πότε στιβαρές επιχειρήσεις που απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων.
Τα στοιχεία μπορεί να ακούγονται υπερβολικά άσχημα, όμως δεν παύει να βασίζονται σε επιστημονικές έρευνες στην πραγματική οικονομία της ταλαίπωρης σύγχρονης Ελλάδας. Δεν παγιώνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ελεύθερων επαγγελματιών, εξαιρούνται από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις ακόμη και αν δεν καταβάλουν μία δόση του διακανονισμού έγκαιρα και η κυβέρνηση φαίνεται να μην μπορεί να πράξει αναλόγως εξαιτίας της διαπραγμάτευσης. Ο τουρισμός που και αυτός αποτελούσε τη σανίδα σωτηρίας ως ζωογόνος παράγοντας στην σε ασφυξία ελληνική οικονομία, αφού δίνει ανάσα με εισαγόμενους πόρους, σε μια οικονομία με τρομερή έλλειψη ρευστού χρήματος δεν μπορεί να δώσει τις ανάσες που χρειάζεται.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εμείς περιμένουμε Ελληνες και ξένους επενδυτές να φέρουν πίσω τη χαμένη ανάπτυξη
Αλλά ποιος θα επενδύσει, δηλαδή ποιος θα αντιμετωπίσει -και δη ξένος- την ιδεοληπτική γραφειοκρατία της χώρας μας, την παλαβή φορολογία και τις εκάστοτε νέες φορολογικές επιδρομές, την έλλειψη απονομής δικαιοσύνης, όταν για να τελεσιδικήσει μία απόφαση χρειάζονται 10 χρόνια;
Παθογένειες που γεννήθηκαν την εποχή της ευμάρειας και που δυστυχώς συνεχίζονται και στα χρόνια της ανέχειας, με ολέθριες όμως πλέον επιπτώσεις για τη χώρα και τον καθένα πολίτη ξεχωριστά. Αναρωτιέμαι, τον γόρδιο δεσμό ποιος θα το λύσει;
