Μία απόφαση στην φιλοσοφία της σωστή και αυτή έχει «πνιγεί» στο βασίλειο της γραφειοκρατίας με αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία εκατοντάδων ανθρώπων. Αναφερόμαστε στους ανασφάλιστους και άπορους που πήραν μεγάλη ανάσα μόλις το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε την ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις δομές υγείας αλλά και τη χορήγηση φαρμάκων χωρίς δαπάνη.
Και όμως μέχρι σήμερα υπάρχουν τόσες ασάφειες στο νόμο με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις αυτοί οι άνθρωποι να μένουν ακάλυπτοι και πολύ περισσότερο στο θέμα των φαρμάκων να τους ζητείται να πληρώσουν όχι μόνο τη συμμετοχή αλλά και το 1 ευρώ ανά συνταγή.
Μπροστά στις διαμαρτυρίες το υπουργείο αναγκάστηκε να βγάλει νέα εγκύκλιο με την οποία και διευκρινίζει ότι η δωρεάν προμήθεια φαρμάκων θα ισχύσει από την 1η Αυγούστου. Μέχρι τότε όμως πολλοί συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται αφενός και αφετέρου στερούμενοι ακόμη και το 1 ευρώ, ενδεχομένως να στερηθούν και φάρμακα.
Με αφορμή τα παραπάνω, κάθισα και σκέφτηκα, πόσο δύσκολο και οδυνηρό είναι για ανθρώπους σαν αυτούς που χαρακτηρίζονται ανασφάλιστοι, να βιώνουν κάθε είδους αποκλεισμό, επειδή έτσι τα έφερε η ζωή και δεν έχουν ένσημα για να μπορούν να έχουν και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ποια ασθένεια και ποια θεραπεία άραγε μπορεί να περιμένει μία διευκρινιστική εγκύκλιο του υπουργείου ή έναν υπάλληλο δημόσιου νοσοκομείου ή δημόσιου φαρμακείου και ιατρείου, προκειμένου να είναι ενημερωμένος και καλυμμένος για να υπογράψει ώστε να μη βρει το μπελά του;
Ερωτήματα που φυσικά δεν περιμένουν απάντηση καθώς στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας έχουν πάψει εδώ και χρόνια να υπάρχουν αυτονόητα και δεδομένα.
Οι εγκύκλιοι των υπουργείων αναρτώνται αλλά λες και αποστέλλονται με ταχυδρομικό περιστέρι… για να ισχύσουν στις υπηρεσίες πρέπει πρώτα να περάσει κανένα μήνας και από την άλλη ακόμη και αυτές οι υπουργικές αποφάσεις είναι τόσο ασαφείς πολλές φορές που χρειάζονται τρεις και τέσσερις ερμηνευτικές αποφάσεις στην πορεία έτσι ώστε να αρχίζουν και να εφαρμόζονται.
Οταν βέβαια πρόκειται για μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα, δεν ισχύει το ίδιο. Τη μία ημέρα ψηφίζεται μία ρύθμιση και την επομένη έχει εκδοθεί η εγκύκλιος και αυτομάτως εφαρμόζεται. Εκεί το κράτος πρέπει να μαζέψει χρήματα, όπερ σημαίνει δεν τίθεται θέμα καθυστέρησης και αβελτηρίας.
Οταν η ρύθμιση αφορά την ανακούφιση των πολιτών, τα πράγματα πάνε με τον «αραμπά» όπως καλή ώρα στην περίπτωση των ανασφάλιστων με τις εξετάσεις και τα φάρμακα. Δεν βαριέσαι… γλιτώνει και το κράτος κάποια χρήματα, ενδεχομένως να σκέφτονται εκείνοι που είναι αρμόδιοι. Η αρρώστια όμως δεν μπορεί να περιμένει.
Και οι ανασφάλιστοι μπορεί να στερούνται βιβλιαρίου υγείας, όμως είναι αδιανόητο για ένα κράτος που θέλει να επικαλείται ότι νοιάζεται για την ισονομία, να στερεί το δημόσιο αγαθό της υγείας ταλαιπωρώντας αδύναμους ανθρώπους. Ας το σκεφτούν καλύτερα αυτό εκείνοι που έχουν τη δικαιοδοσία για ανάλογες αποφάσεις.
