Βιάστηκαν να χαρούν οι εργαζόμενοι και μαζί τους και εμείς, ότι δημιουργείται ένα εθνικό μέτωπο για τα εργασιακά ενόψει Φθινοπώρου. Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις… ήρθε η τορπίλη του ΣΕΒ για να τα τινάξει όλα στον αέρα και να σπάσει το μέτωπο απέναντι στους δανειστές. Παρουσιάζοντας τις προτάσεις του στο εβδομαδιαίο δελτίο ανακοινώσεων, ο ΣΕΒ ουσιαστικά βάζει φωτιά στο σκηνικό ενόψει της διαπραγμάτευσης.
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι Ελληνες βιομήχανοι ζητούν απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, επίσης να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, ενώ παράλληλα ζητούν κατάργηση της διαιτησίας και δραστικό περιορισμό των απεργιών.
Υπό το πρίσμα ότι υπάρχει άμεση ανάγκη, όπως λέει, για βαθιές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, την ώρα που φουντώνει η συζήτηση για τα εργασιακά, που θα τεθούν στο επίκεντρο της φθινοπωρινής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, οι οποίοι επίσης πιέζουν για σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στο όνομα της βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και της προσέλκυσης επενδύσεων, εμμέσως πλην σαφώς ζητά την ανατροπή.
Διότι το να απελευθερωθούν οι ομαδικές απολύσεις είναι όχι απλά ανατροπή αλλά ένα καταστροφικό ενδεχόμενο που κανείς δεν θέλει να σκέφτεται με μία αγορά εργασίας πλήρως απορρυθμισμένη και τις εργασιακές σχέσεις να έχουν επιστρέψει στο μεσαίωνα.
Επίσης η υπερίσχυση, έναντι όλων, των επιχειρησιακών συμβάσεων, όπου υπάρχουν, ανοίγει επικίνδυνη κερκόπορτα καθώς εάν δημιουργηθεί δεδικασμένο δεν είναι δύσκολο αυτό το πλαίσιο να επεκταθεί σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Και δεν είναι μόνο αυτά αφού γίνεται ειδική μνεία για το συνδικαλιστικά προνόμια, για τον κατώτατο μισθό και τις συμβάσεις.
Και όλα αυτά ενώ μόλις πριν από περίπου ένα μήνα, ο πρωθυπουργός από το βήμα της ετήσιας συνέλευσης του ΣΕΒ είχε εμμέσως πλην σαφώς απευθύνει έκκληση ζητώντας να υπάρξει σύμπλευση και κοινή γραμμή ενόψει της διαπραγμάτευσης.
Αυτό το αρραγές μέτωπο λοιπόν, δυσχεραίνεται, με προτάσεις σαν τις παραπάνω, διότι έχει δίκιο όποιος υποστηρίζει ότι η μονομερής και νεοφιλελεύθερη προσέγγιση των θεμάτων που αφορούν στα εργασιακά, με επιπλέον ελαστικοποίηση της εργασίας, τη μείωση του εργατικού κόστους και την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, είναι αντιπαραγωγική.
Ομως οι επισημάνσεις και μόνο εδώ που φτάσαμε δεν αρκούν, όπως επίσης δεν αρκούν και τα ευχολόγια. Ειδικά όταν ένας από τους πιο δυναμικούς κοινωνικούς εταίρους διαφοροποιείται ευθύς αμέσως μετά την κοινή δήλωση για συμπόρευση και ανοίγει μέτωπα ενόψει του Φθινοπώρου.
Η βαρβαρότητα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι είναι ΕΔΩ. Εάν στη διαπραγμάτευση που θα γίνει με τους δανειστές υπάρχουν ανάλογες «φωνές» που θα επιμένουν για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και άλλες εργατοκτόνες ρυθμίσεις τότε σίγουρα είμαστε χαμένοι από χέρι.
