Κίνα, ω Κίνα! Χώρα θεσπέσια κι απέραντη! Χώρα που έφτιαξες το Σινικόν Τείχος για να προστατευθείς απ’ τους βαρβάρους του Βορρά… Χώρα του τσαγιού και του ρυζιού, των πάμφθηνων ενδυμάτων κι εργατικών χεριών. Χώρα που από το χώμα σου γεννήθηκαν ένδοξες δυναστείες και βάζα αξετίμητα, χώρα των Ολυμπιακών, που ό,τι επιθυμούμε προσφέρεις εις συμφέρουσα τιμή!
Ελλάς, ω Ελλάς! Άστρο της Οικουμένης, χώρα της μίζας και του ρουσφετιού, της αρπαχτής, των χαντακιών στους δρόμους και της λακκούβας, μάνα που γέννησες τους Ολυμπιακούς για να τους εμπορεύονται στα πέρατα του κόσμου! Δέξου στα γυμναστήριά σου, στους στίβους, τις αρένες, τα δώρα από την Κίνα, που σε περιλαβαίνουν άνθρωπο – σαμιαμίδι και σε λιγότερο από ένα τέρμινο σε βγάζουν πρωταθλητή παγκόσμιο! Τέτοιου είδους δώρα ταιριάζουν άλλωστε στην ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα: με ελάχιστη προσπάθεια, μέγιστο αποτέλεσμα!
«Ελπίζω να μείνετε ευχαριστημένος από τις υπηρεσίες μας, κύριε».
Μύρων Φαρμάκης… Ο γκουρού του γυμναστηρίου… Μούσκουλα, φόρμα στην τρίχα… Σύμφωνα με τους κανόνες η φόρμα πρέπει να είναι πάντοτε στην τρίχα, τα αθλητικά παπούτσια συγκεκριμένης φίρμας, οι κάλτσες ασορτί…
Ο Μύρων Φαρμάκης…
«Δεν ξέρετε, αγαπητέ μου, πόσα παιδιά πέρασαν απ’ τα χέρια μου. Κάθε παιδί, ένας ρέκορντμαν (το ρέκορντμαν με αμερικάνικη προφορά πληηζ)… Τώρα άλλοι είναι πρωταθλητές κι άλλοι σπουδάζουν στις καλύτερες σχολές. Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ευρώπη, Αμερική… Τεράστιες προοπτικές για καριέρα, πολλά λεφτά. Εμπιστευθείτε μου τον γιο σας κι έναντι ενός ποσού, οπωσδήποτε όχι απαγορευτικού για σας, με την κατάλληλη εκγύμναση και φαρμακευτική αγωγή, θα δρέψει ως και ολυμπιακά μετάλλια. Αν θέλει να σπουδάσει, λόγω των κινήτρων που έχει θεσπίσει η πτωχή, πλην τιμία χώρα μας, θα εισαχθεί σε όποιο πανεπιστήμιο και σχολή επιθυμεί. Νομίζω ότι είναι άξιο το τίμημα. Ουδείς γονεύς φείδεται κόπων και χρημάτων για τα παιδιά του. Στο κάτω κάτω το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο από τη φαρμακοβιομηχανία της Κίνας, της υπερδύναμης που ξύπνησε από το λήθαργο κι έχει ήδη κατακτήσει τον Παρνασσό της φαρμακολογίας».
Ο Μύρων Φαρμάκης, ο γκουρού, πήρε πτυχίο με πέντε και μισό, δούλεψε ντιλίβερι, γκαρσόν, βοηθός ηλεκτρολόγου, πόρτα σε μπουζουξίδικο, μέχρι που διάβασε για την αχανή χώρα της Κίνας και άνοιξαν τα μάτια του. Εισάγει ως ποντικοφάρμακο τη ντόπα την κινέζικη και τη μοσχοπουλάει πανάκριβα στους έφηβους. Οι πατεράδες τον πληρώνουν κιόλας για τις υπηρεσίες του. Χαίρει εκτιμήσεως στην κοινωνία. Του βγάζουν το καπέλο…
Ω Κίνα, ω Ελλάς! Χώρες πανάρχαιων πολιτισμών, μονάχα εσείς μπορείτε και κάνετε ν’ ανθίζουν στην κοινωνία τέτοιοι άνθρωποι ποιότητος. Κι αν κάπου κάπου ένας νεαρός από κάποιο δυστύχημα ντόπας τυχαίνει να πεθάνει, ας πρόσεχε. Ο Μύρων Φαρμάκης φταίει; Το κράτος; Ή εμείς;
Μύρων Φαρμάκης
