Το ασφαλιστικό και τα συνδικάτα

Αποστασιοποιήθηκε χθες η τοπική ΔΑΚΕ από τη συγκέντρωση υπογραφών που αποφάσισε η ΓΣΕΕ για το ασφαλιστικό, σε μία προσπάθεια να ακυρωθεί στη βάση η έγκριση που πήρε από τη Βουλή η κυβέρνηση.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία υιοθέτησαν και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν έχει πρακτική αξία και σημασία, γιατί είναι εξαιρετικά έωλο και αποπροσανατολιστικό να τοποθετηθεί το εκλογικό σώμα με ένα απλό όχι ή με ένα απλό ναι, κατά ή υπέρ ενός νόμου που έχει πολλές πτυχές. Πώς για παράδειγμα, όπως υποστηρίζουν πολλοί, τοποθετούνται οι πολίτες στο θέμα της ενοποίησης των Ταμείων; Συμφωνούν ή διαφωνούν, για παράδειγμα, με την πρόταση της κυβέρνησης να γίνουν τα 135 Ταμεία της δεκατρία; Εάν όχι, τότε οι πολίτες συμφωνούν με την πρόταση του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ, που προτείνουν μόλις τρία (αγροτών, μισθωτών και αυτοααπασχολούμενων);
Εν κατακλείδι, όπως υποστηρίζουν όσοι τάσσονται κατά του δημοψηφίσματος, προσφυγή στις κάλπες μπορεί να γίνει όπως το 1974 για τη μορφή του πολιτεύματος ή για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι όμως για το ασφαλιστικό, το οποίο ψηφίζει μια κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την πλευρά τους υπόσχονται να τον καταργήσουν, όταν τα ίδια έλθουν στην εξουσία. Αυτά για τα κόμματα. Τα συνδικάτα είναι κάτι άλλο. Τα τελευταία είναι φυσικό να αποδίδονται σε έναν ανένδοτο, προκειμένου να μην νομιμοποιήσουν στην κοινωνία το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε. Γι΄ αυτό και αναζητούν ποικίλους τρόπους για να ακυρώσουν το νόμο στην πράξη, ακόμη και μέσω δικαστικών προσφυγών.
Ανεξάρτητα πάντως με το πώς τοποθετείται ο καθένας, με την πρόταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης ή των συνδικάτων, είναι ηλίου φαεινότερον ότι το νομοσχέδιο εγκρίθηκε χωρίς προηγούμενο διάλογο και χωρίς τις αναγκαίες αναλογιστικές μελέτες για τη βιωσιμότητα του συστήματος. Όλοι πλέον παραδέχονται ότι το ασφαλιστικό, με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται, αντέχει μέχρι το 2017 και όχι σε μία προοπτική 30ετίας ή 50ετίας που θα ήθελαν κάποιοι. Δίνεται έτσι στους περισσότερους η εντύπωση ότι με το ασφαλιστικό εκείνο που επιχειρείται είναι να ενσωματωθεί η κύρια με την επικουρική σύνταξη και επιπλέον να καταστεί εφικτή η απεμπόληση του κράτους από τη συμμετοχή της πολιτείας ως τρίτου πυλώνα χρηματοδότησης.