Ας δούμε αντικειμενικά το σπουδαιότερο γεγονός της επικαιρότητας, που είναι χωρίς αντίρρηση η ανεξαρτησία του Κοσόβου.
Ποιοι είναι οι λόγοι αυτής της ανεξαρτησίας
Α) Ο έλεγχος των Βαλκανίων που έχει μέγιστη στρατηγική σημασία για την Αμερική.
Β) Η συνέχιση του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας για να ασκείται άνετα αυτός ο έλεγχος.
Γ) Η απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία για την ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής στην Ευρώπη.
Δ) Η ισχυροποίηση μίας από τις σπουδαιότερες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό έδαφος με ορμητήριο το Κόσοβο, που συμμετέχει στη στρατηγική τους για ένα κλοιό γύρω από τη Ρωσία, διεισδύοντας στις παλιές σφαίρες επιρροής της.
Ε) Η μακροζωία του αμερικανικού Στρατοπέδου Μπόνστηλ, κοντά στο Ουρόσεβατς που χρησιμοποιείται σαν προορισμός και έδρα βασανιστηρίων των απαγμένων από οπουδήποτε, όταν χρειάζεται να τους θεωρούν (βαφτίζουν) τρομοκράτες.
Ζ) Η απόκτηση των αποθεμάτων: χρυσού, μολύβδου, κασσίτερου και άνθρακα που κατέχει το Κόσοβο.
Η) Η έναρξη πραγματοποίησης του παλιού αλβανικού ονείρου της Μεγάλης Αλβανίας (εθνική αλβανική ενοποίηση) υπό την αιγίδα των Αμερικανών, οι οποίοι αφού επιβάλουν εκεί την κυριαρχία τους, θα αποκτήσουν ένα πολυλειτουργικό προτεκτοράτο, που ουσιαστικά θα αποτελέσει την 51η Πολιτεία τους, την πρώτη σε ευρωπαϊκό έδαφος. Από αυτό θα μπορούν να ελέγχουν, να κατασκοπεύουν και να σαμποτάρουν από κοντά την Ευρώπη, τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή και ακόμη να παρεμβαίνουν στρατιωτικά εναντίον κάθε εμποδίου στα συμφέροντά τους.
Οι πρωταγωνιστές και η μεθοδολογία
1) Το αμερικανικό σχέδιο για την ανεξαρτησία του Κοσόβου, ξεκίνησε από την εποχή που ο Κίσσιγκερ ήταν… Υπερσύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας (1969-74) και συνεχίστηκε μετά από λίγο όταν έγινε Υπουργός Εξωτερικών.
2) Το 1991, η αμερικανο-βρετανική συμπαιγνία (Μαντελέν Ολμπράιτ και Ρόμπιν Κούκ) προτείνει στον Χασίμ Θατσί (τότε αρχηγό του UCK = Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου και τώρα πρωθυπουργό του ανεξάρτητου Κοσόβου) στενή συνεργασία, παρά το γεγονός ότι η αμερικανική Κυβέρνηση τον είχε επικηρύξει -ένα χρόνο πριν- σαν τρομοκράτη και συνεργάτη της μαφίας των ναρκωτικών.
3) Από το τέλος του πολέμου (1999) το Κόσοβο τελούσε υπό τη Διοίκηση του ΟΗΕ, δηλαδή υπό τον έλεγχο των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων που είχαν αρχίσει τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.
4) Οι κυβερνώντες του Κοσόβου, που είχαν τοποθετηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ήταν ιδιαίτερα βάναυσοι με τη σερβική μειονότητα.
5) Η Διοίκηση του ΟΗΕ, πιστή πάντα στις αμερικανικές υποδείξεις, πρόσφερε κάθε δυνατή ευκολία για την προπαρασκευή της αμερικανικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια. Έτσι το επίσημο πόρισμα της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρει: «Η αποστολή του ΟΗΕ ή απέτυχε πλήρως ή δεν ερεύνησε όπως θα έπρεπε τις εκατοντάδες εγκλημάτων, όπως δολοφονίες, βιασμούς, απαγωγές και εξορίες που έγιναν στο Κόσοβο.
6) Η Ευρωπαϊκή Ένωση πραγματοποίησε την αμερικανική αξίωση να αφοπλίσει τους Σέρβους.
7) Τοπικός Διοικητής απεσταλμένος του ΟΗΕ (1999 – 2001) «είχε ορισθεί» ο Γάλλος Μπερνάρ Κουσνέρ ο οποίος επέβαλε και έλεγξε τον αφοπλισμό των Σέρβων, αλλά δεν επέβαλε τον αφοπλισμό και στον UCK, συμβάλλοντας έτσι στο μακελειό των αφοπλισμένων Σέρβων από τους πάνοπλους Αλβανο-Κοσοβάρους.
8) Το ΝΑΤΟ εκμεταλλεύθηκε την κίνηση για την ανεξαρτησία του Κοσόβου, η οποία είχε καλλιεργήσει με κάθε μέσο τη μεταστροφή και την εξέγερση του λαού εναντίον της Σερβίας.
9) Παρά την απόρριψη του Σχεδίου του ειδικά απεσταλμένου Mαρτι Αχτισάρι, «μελετητή» του ΟΗΕ στο Κόσοβο, αυτό είχε τη σκοπιμότητά του, διότι χρησιμοποιήθηκε σαν αναγκαία βάση για την επιβολή κάποιου άλλου εναλλακτικού σχεδίου, το οποίο έτσι άνοιξε το δρόμο για την επιλογή της παρούσας εξέλιξης.
10) Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με εμφανή ή παρασκηνιακό πρωταγωνιστή το Σολάνα, είχαν προγραμματίσει λεπτομερώς τη μονομερή επιχείρηση απόσχισης του Κοσόβου από τη Σερβία, με ή χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
11) Όλες τις φάσεις της διαδρομής μέχρι την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τις συντόνισε ο Θάτσι.
12) Τη δήλωση της ανεξαρτησίας, προετοίμασαν από καιρό με στενή συνεργασία η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ένωση με συντελεστές το γνωστό Σολάνα, τον Επίτροπο για την ευρωπαϊκή διεύρυνση Βρετανό Ολι Ρέη και τους «μεγάλους της Ευρώπης»: Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και Ιταλία. Ακριβώς αυτούς τους τέσσερις που πρώτοι έσπευσαν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία.
13) Πριν ακόμη από τη δήλωση της ανεξαρτησίας, η Ευρ. Ένωση έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα αποστείλει στο Κόσοβο 2200 αστυνομικούς, δικαστικούς, φρουρούς φυλακών και τελωνειακούς. Αυτή η αποστολή (με την ονομασία (Eulex) θα έχει την υποστήριξη 16.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ, που βρίσκονται ήδη εκεί.
14) Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δήλωσαν (18.02.08) ότι οι Αλβανοί Κοσοβάροι είναι οι μόνοι που περισσότερο από κάθε άλλο εντόπιο λαό έχουν στερηθεί τα δικαιώματά του (πιστή επανάληψη της δήλωσης που έκανε η αμερικανίδα συνάδελφός τους Κοντολίζα Ράις.
15) Ο ίδιος Κουσνέρ, που είναι τώρα Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας του Κοσόβου εκ μέρους της Γαλλίας.
16) Η Ευρ. Ένωση μένει αδιάφορη μπροστά στην άρνηση σημαντικού αριθμού των ευρω-εταίρων της να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία αυτή και ο επί κεφαλής της Ευρωπαϊκής (διάβαζε αμερικανικής) Διπλωματίας Σολάνα έκανε την πιο κάτω δήλωση στις 18.2.08:
«Το Συμβούλιο (της ΕΕ) συμφώνησε για μία κοινή αντίδραση επάνω στη δήλωση του Κοινοβουλίου του Κοσόβου για την ανεξαρτησία του. Αυτό είναι το συμπλήρωμα μίας ενδιαφέρουσας πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για μία ακόμη φορά η επιβεβαίωση ότι η Ε.Ε. μπορεί να χειρίζεται πολύπλοκες καταστάσεις»
17) Οι Ευρωπαίοι Υπουργοί εγκρίνουν με κοινή τους δήλωση ότι «Κάθε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αποφασίσει, βάσει της εθνικής της πρακτικής, των εθνικών της κανόνων και του Συντάγματός της, να αναγνωρίσει ή όχι την ανεξαρτησία του Κοσόβου».
Συνέπειες και επιπτώσεις
1/ Το Κόσοβο θα είναι σύντομα ένα προτεκτοράτο της Αμερικής, που δημιούργησε η ίδια με την υποστήριξη της Ευρ. Ένωσης.
2/ Η αστάθεια στα Βαλκάνια.
3/ Η διάβρωση των δύο θεμελιωδών βάσεων του διεθνούς συστήματος, δηλαδή της ισότητας μεταξύ ανεξάρτητων χωρών και της αρχής του απαραβίαστου των συνόρων.
4/ Η κατάργηση κάθε διάκρισης ανάμεσα στο Διεθνές Δίκαιο και στην Πολιτική, πράγμα που σημαίνει καταστρεπτικές επιπτώσεις για τη διατήρηση της ειρήνης και της παγκόσμιας ασφάλειας.
5/ Η επίκληση του δικαιώματος για την αυτοδιάθεση των μειονοτήτων.
