Μέτριο έχω ανάστημα και αυτιά ελαφρώς μεγάλα,
δυο τρία δόντια λείπουνε, αλλά μασώ με τα άλλα.
Την μύτη έχω λίγη λοξή, μαύρα μάτια και φρύδι
και στα δεύτερα… ήντα μου, πάτησα αισίως ήδη.
Μουστάκι έχω κατάμαυρο, μα να σας πω τι κάνω,
όποιες τρίχες μου ασπρίζουνε, με τσιμπιδάκι βγάνω.
Εσχάτως βάζω και γυαλιά και έχω λίγη κοιλίτσα,
κι όπως πολλοί έτσι και εγώ, διαθέτω φαλακρίτσα.
Το άδικο το απεχθάνομαι, μου αρέσει η καλοσύνη,
τα ολίγα λόγια, η λεβεντιά και η ταπεινοφροσύνη.
Δεν μου αρέσει η ρουφιανιά, αλλά και η αχαριστία
και η ζήλια που στις μέρες μας, κατέχει τα πρωτεία.
Δε σκέφθηκα να εκμεταλλευτώ, όποια θέση κατέχω,
το τι θα ειπώ, πως θα το ειπώ, πάντοτε το προσέχω.
Θεός μου δεν είν τα λεφτά, δε ζήλεψα τα πλούτη
ξέρω όλα ότι ναι εφήμερα, μες τη ζωή μας τούτη.
Οι γλείφτες μου τη δίνουνε, στα νεύρα μου κτυπάνε
και όσοι εξουσίες παίρνοντας, καλάμια καβαλάνε.
Τα ανέκδοτα μου αρέσουνε, τα πάντα και τα σόκιν,
δε πάω τους νεόπλουτους και όσους φοράνε σμόκιν.
Μέσα από το στόμα μου, δεν θα ακουστούν κακίες,
κι έχω διαπράξει ως άνθρωπος, κάμποσες μαλακίες.
Όποιοι θα με προσβάλουνε, ποτέ δε θα τους βρίσω,
θα τους τα χώσω από μπροστά, ποτέ μου από πίσω.
Έχω «το γνώθι σ εαυτόν», την κεφαλή δεν σκύβω,
κι Αεκτζής και Πασοκτζής, πως είμαι δεν το κρύβω.
Αυτός είμαι, αυτός ήμουνα, να μαι έτσι δε θα πάψω,
κι αν κάποιοι δε με συμπαθούν, μαύρα δε θα τα βάψω…
