Γιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι, φαρμακοποιοί, μηχανικοί, δικηγόροι και δημοσιογράφοι είναι αυτοί που σήμερα κατεβάζουν ρολά, συμμετέχοντας στην 24ωρη κλαδική τους απεργία. Είναι οι ασφαλισμένοι των ταμείων που η κυβέρνηση αποφάσισε να ενοποιήσει χωρίς να έχουν καμία ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους. Μιλάμε για δημοσίους υπαλλήλους, ελεύθερους επαγγελματίες και μισθοσυντήρητους του ιδιωτικού τομέα που ανήκουν στους συγκεκριμένους κλάδους εργαζομένων. Πώς όλοι αυτοί μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο ασφαλιστικό ταμείο, μόνο οι ανεγκέφαλοι που κατέθεσαν τις συγκεκριμένες προτάσεις μπορούν να μας το εξηγήσουν. Αυτό δεν είναι καν ισοπέδωση. Είναι τρικυμία.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τους είχε ονομάσει ρετιρέ, αναφερόμενος κυρίως στους υψηλόμισθους του δημοσίου τομέα. Η κυβέρνηση Σημίτη τους φωτογράφισε ως έχοντες και κατέχοντες. Η σημερινή κυβέρνηση Καραμανλή, μιλώντας γενικότερα, κάνει λόγο για ευγενή ταμεία. Τα πρόσωπα και τα κόμματα αλλάζουν. Η τακτική παραμένει ίδια και απαράλλακτη. Πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι εάν συκοφαντήσουν κάποιους κλάδους, που για μια σειρά λόγων ανήκουν σε ταμεία που δεν χρεοκόπησαν ή δεν… κατόρθωσαν να τα χρεοκοπήσουν οι ιθύνοντες και οι διοικούντες, μπορούν να ξεπεράσουν με λιγότερες αντιδράσεις τα όσα πρόκειται να συμβούν στα παραπαίοντα ταμεία των εκατομμυρίων ασφαλισμένων. Ένα είδος κοινωνικού αυτοματισμού καλλιεργείται.
Όμως το πρόβλημα είναι: Τι θα γίνει με τα ταμεία που δεν κινδυνεύουν ή με τα ταμεία που κινδυνεύουν; Η λογική επιτάσσει συγχώνευση των υγιών ταμείων ή των… ασθενών ταμείων; Πρέπει να μειωθούν καταρχήν τα λειτουργικά έξοδα των ταμείων που δεν έχουν πρόβλημα ή των ταμείων που κινδυνεύουν να μην πληρώσουν τις συντάξεις το επόμενο χρονικό διάστημα; Εκτός και αν όλη η φασαρία γίνεται για τα αποθεματικά των υγιών ταμείων. Αν πράγματι στόχος είναι η υφαρπαγή κάποιων πόρων που έχουν συγκεντρωθεί χρόνια τώρα, το πράγμα αλλάζει. Αυτό όμως θα μπορούσαν να το πουν ευθέως και να αντιμετωπίσουν βεβαίως και τις ανάλογες αντιδράσεις. Τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα και μάλλον δύσκολα θα αντέξουν μπροστά στην αντίδραση των εργαζομένων. Να μην συζητήσουμε για το αν πρόκειται για προνομιούχους εργαζομένους στους συγκεκριμένους κλάδους που σήμερα απεργούν. Αρνούμαστε να το συζητήσουμε από την ώρα που ο πρώτος μισθός ενός νέου δημοσιογράφου ανέρχεται στο προνομιακό ύψος των 730 ευρώ! Όσο για την πολυθρύλητη παχυλή σύνταξη, για όσους την προλάβουν, έρχεται μετά από 35 χρόνια σκληρής εργασίας.
Απεργούν οι «προνομιούχοι»;
