Πάει άλλος ένας υπουργός που θα έλυνε το ασφαλιστικό. Μακάρι η κ. Πετραλιά που επιστρατεύθηκε… εν πτήσει να έχει καλύτερη τύχη. Εκείνο που αποκλείεται να έχει «καλύτερη τύχη» είναι το ίδιο το πρόβλημα.
Λυπάμαι που το λέω, αλλά η υποκρισία και ο λαϊκισμός, η χάραξη πορείας όχι με γνώμονα τι πραγματικά συμφέρει τον τόπο, αλλά τι δεν θα έχει πολιτικό κόστος, είναι διακομματική υπόθεση. Διαπερνά το σύνολο των πολιτικών μας σχημάτων, μικρών και μεγάλων.
Δυστυχώς καμία ελπίδα δεν έχω ότι και η σημερινή κυβέρνηση θα πορευτεί με κοινή λογική στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Αφού δεν το έκανε ως τώρα, γιατί θα το κάνει με την αλλαγή ενός ακόμη προσώπου στην ηγεσία του υπουργείου;
Και όμως, τα πράγματα είναι απλά, αν ξεφύγει κανείς από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, αποκλείοντας τους άγονους και θνησιγενείς «διαλόγους» με τις οργανωμένες ομάδες πίεσης και απευθυνθεί στο σύνολο των πολιτών της χώρας.
Ποιος επιτέλους θα καταλάβει ότι πέρα από τις οργανωμένες αντιδράσεις, οι συνθήκες είναι ώριμες για να γίνει και στην Ελλάδα αυτό που ισχύει σε κάθε ευνομούμενη και λογικοκρατούμενη χώρα; Να υπάρχει δηλαδή ένας και μοναδικός εθνικός φορέας κύριας ασφάλισης για όλους, με μια εγγυημένη ανθρώπινη βασική σύνταξη; Από τον αγρότη ως τον δημοσιογράφο και από τον στρατιωτικό ως τον ναυτεργάτη και τον οδοκαθαριστή; Και από κει και πέρα να υπάρχουν επικουρικά ταμεία, τα οποία θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και αυτοδιαχειριζόμενα από τους ασφαλισμένους τους;
Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το «περάσει» καμία κυβέρνηση. Ακόμη και με ισχυρή αυτοδυναμία. Χωρίς βεβαίως να καεί ο τόπος και στο τέλος να καταλήξει σε ένα κολοβό κατασκεύασμα, που μάλλον θα περιπλέκει και θα διαιωνίζει τα προβλήματα, παρά θα τα λύνει.
Ο μόνος τρόπος για να καταστεί δυνατή μία τέτοια αληθινή μεταρρύθμιση είναι να κληθεί ο κυρίαρχος ελληνικός λαός να την επικυρώσει με δημοψήφισμα.
Γνωρίζω ότι δυσαρεστώ πολλούς -και κυρίως τους συναδέλφους μου- αλλά η διατήρηση του καθεστώτος όπου καθένας έχει ειδικό ταμείο, ειδικά όταν η ευρωστία αυτών των ταμείων στηρίζεται σε κοινωνικούς πόρους και «χαράτσια» που πληρώνουν οι άλλοι, δεν μπορεί ναι διαιωνίζεται.
Αλλά ποιος πολιτικός θα το τολμήσει;
Μόνη λύση το δημοψήφισμα
