Οι κάμερες κρίνονται εκ του αποτελέσματος

Το αν τελικά μας προστατεύουν οι περίφημες κάμερες, που αναδείχθηκαν «πρωταγωνιστές» κατά την πορεία για το ασφαλιστικό, εξ αιτίας του κουκουλώματός τους από τους εναερίτες της ΔΕΗ, κρίνεται εκ του αποτελέσματος:
Τα «μάτια» αυτού του χρυσοπληρωμένου από τους φορολογούμενους συστήματος, κατέγραψαν τα πρόσωπα των εναεριτών λίγο πριν τα σκεπάσουν με μαύρες σακούλες. Και μέσα σε λίγες ώρες οι δράστες μιας εκδήλωσης, που είναι μια καθαρά πολιτική ενέργεια, μια μορφή διαμαρτυρίας, είχαν συλληφθεί και είχαν παραπεμφθεί στο αυτόφωρο.
Την ίδια μέρα, στο περιθώριο της πορείας, οι γνωστοί κουκουλοφόροι ξανακτύπησαν. Καταστρέφοντας προθήκες καταστημάτων και πυρπολώντας αυτοκίνητα. Σε περιοχές που «εποπτεύονται» από τις κάμερες. Αλλά καμιά υπηρεσία δεν πρόσφεραν στην «άμυνα της κοινωνίας και της δημοκρατίας». Δεν είδαμε να εντοπίζεται και να συλλαμβάνεται κάποιος καταστροφέας με την ίδια ευκολία που συνελήφθησαν οι διαμαρτυρόμενοι.
Η αντίθεσή μου προς την εγκατάσταση αυτού του «Μεγάλου Αδελφού» δεν είναι τωρινή. Την γνωρίζουν οι αναγνώστες της στήλης από προηγούμενες αναφορές μου στο ζήτημα. Αντίθεση που εδράζεται επί λόγων αρχών αλλά και σε εδραία πεποίθηση ότι ενώ είναι εύκολο να παρεκκλίνει η χρήση τους των διακηρυγμένων προθέσεων των εκάστοτε κυβερνήσεων, η αποτελεσματικότητά τους ως προς την αντιμετώπιση πραγματικών κινδύνων είναι εξαιρετικώς αμφίβολη.
Θυμίζω χαρακτηριστικά ένα απόσπασμα από την στήλη της 23ης Ιανουαρίου:
«Μπαίνουμε σε ένα δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε ότι τα πολυδιαφημιζόμενα αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως συστήματα ασφαλείας δεν έσωσαν του Δίδυμους Πύργους. Στους οποίους δεν στεγάζονταν αμερικάνικα ψιλικατζίδικα, αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου. Ήταν δηλαδή κατ εξοχήν φυλασσόμενοι».
Την αντίδραση απλών πολιτών εναντίον των συστημάτων παρακολούθησης ανοικτών δημόσιων χώρων -διότι για κλειστούς χώρους, όπως π.χ. οι τράπεζες, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε- την καταλαβαίνω απολύτως και την προσυπογράφω.
Το θέατρο και την υποκρισία ορισμένων πολιτικών δεν αντέχω. Πού ήταν, για παράδειγμα, ο αναβαθμισμένος από τον επανεκλεγέντα αρχηγό του βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Ρόβλιας, τον οποίο άκουσα να ρητορεύει την Πέμπτη στη Βουλή, μιλώντας για «κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος» από τις κάμερες, όταν αυτές τις κάμερες τις έφερνε και τις εγκαθιστούσε πρώτη η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων; Τότε δεν κατέλυαν το δημοκρατικό πολίτευμα;
Μακάρι να είναι χρήσιμες για την διευκόλυνση της κυκλοφορίας, αν και εκ του αποτελέσματος αμφιβάλω ζωηρώς και περί τούτου.
Αν όμως υποκύψουμε στα επιχειρήματα περί προστασίας από «εγκληματικές ενέργειες», τότε θα φτάσουμε σε πλήρη εφαρμογή του «Μπιγκ Μπράδερ», ακόμη και μέσα στα σπίτια μας.
Αυτό θέλουμε;