Ανοίξανε άκουσα προχθές και την μεγάλη τρύπα
του δόλιου Περιφερειακού, κάτω απ τη Γορίτσα.
Φως εις το τούνελ φάνηκε, που το ζητούσαμε ούλοι,
όπως το ψάχνει να το βρει, φίλοι κι η Νικολούλη.
Μαζεύτηκαν και επίσημοι, ως γίνεται συνήθως,
και η τρύπα μέσα γέμισε, με ένα μεγάλο πλήθος.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ εκπρόσωπο, είχε τον Κατσιγιάννη
και όλοι τους καλού κακού, φορέσανε και κράνη.
Ήθελαν όλοι από κοντά, την τρύπα να θαυμάσουν
και δυο σαμπάνιες άνοιξαν, έτσι να το γιορτάσουν.
Κι ήταν όλοι περιχαρείς, για τούτο εδώ το πράμα,
λες και εγκαινιάζανε, το όγδοο στον κόσμο θαύμα.
Το πότε όμως τα γιώτα χι, από μέσα θα περνούνε,
οι αρμόδιοι υποσχέθηκαν, «σύντομα» θα το δούμε.
Για όρια όμως δεν μίλησαν, σαφή, συγκεκριμένα
και αμφιβολίες άφησαν, στον κόσμο και σε εμένα.
Ωραία φιέστα και γιορτή, ήτανε όπως σας είπα
αρκεί μη μείνει μοναχά, μες στο βουνό μια τρύπα.
Εύχομαι τώρα που σβησαν, τα φώτα της παράτας,
το έργο αυτό να μη γενεί, σαν το γεφύρι της Άρτας.
Καλό θα είναι επιφύλαξη, οι πάντες να κρατάμε,
κι όταν θα ολοκληρωθεί, φίλοι μου ας το γλεντάμε.
Εγώ και όλοι θα νιώσουμε, χαρά μα και ευφορία,
μόνο άμα ο δρόμος θα δοθεί, εις την κυκλοφορία…
