Ακατάσχετη τείνει να γίνει η αιμορραγία στο βιομηχανικό τομέα στη Μαγνησία. Οι θέσεις εργασίας στη μεταποίηση ( μέταλλο – ξύλο), στον τουρισμό και το βιομηχανικό κλάδο συνέχισαν να μειώνονται κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, λόγω της κρίσης, ταχύτερα απ’ ό,τι σε οποιονδήποτε άλλο βασικό κλάδο της τοπικής οικονομίας.
Πρωταθλητής στη μείωση θέσεων εργασίας ο κλάδος των μεταλλικών κατασκευών όπου η μείωση των θέσεων εργασίας ανέρχεται στο 22%, στον κλάδο του τουρισμού (ξενοδοχεία, επιτισιμός) στο 20%, στη βιομηχανία επίπλων στο 15%, στον κλάδο της βιομηχανίας τροφίμων στο 12%.
Σύμφωνα με τον επιχειρηματικό κόσμο της περιοχής που αρχές του επόμενου χρόνου αναμένεται να παρουσιάσει μέσω του ΣΕΒ Θεσσαλίας τα συγκεντρωτικά στοιχεία για το δεύτερο εξάμηνο του 2012, η πιστωτική ασφυξία και η δραματική μείωση της ρευστότητας αποτέλεσε μονόδρομο για τη συρρίκνωση της παραγωγής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η απώλεια θέσεων εργασίας στον μεταποιητικό τομέα της οικονομίας κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2011 ανήλθε σε 14,8% έναντι 8,3% στο σύνολο της τοπικής οικονομίας.
Στη δύση του 2012 οι επιχειρήσεις λειτουργούν κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, ενώ κλάδοι ολόκληροι παραμένουν σε φάση μακράς ύφεσης, όπως αυτοί των κεφαλαιουχικών και των ενδιάμεσων αγαθών, που πλήττονται πλέον ανεπανόρθωτα, καθώς διαρκώς χάνουν μερίδια αγοράς με αποτέλεσμα να μειώνουν την παραγωγική τους δραστηριότητα αφενός και αφετέρου να συρρικνώνουν με κάθε τρόπο το κόστος εργασίας.
Ασφυκτικό περιβάλλον
Τα μεγαλύτερα προβλήματα των επιχειρήσεων παραμένουν κοινά για όλους τους κλάδους με τη ρευστότητα να είναι το υπ΄ αριθμ. 1 πρόβλημα, δεδομένου ότι ακόμη και προμήθειές τους πλέον από το εξωτερικό δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν με πιστωμένες συναλλαγές, αλλά με την άμεση καταβολή του ποσού της αξίας της προμήθειας. Έτσι οι επιχειρήσεις, πιεζόμενες από την κρίση και τον περιορισμό των παραγγελιών τους, εξαναγκάζονται να περιορίσουν την παραγωγή τους.
Οι επιπτώσεις όμως μετακυλίονται και στους εργαζόμενους καθώς οι δραματικοί περιορισμοί σε παραγγελίες, παραγωγή και τζίρο, επηρεάζουν άμεσα τις εργασιακές σχέσεις με αποτέλεσμα οι καταγγελίες συμβάσεων, οι απολύσεις, η μετατροπή συμβάσεων σε μερικής απασχόλησης και οι επιχειρησιακές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές, να αποκτούν προβάδισμα.
Ραγδαία αύξηση
απολύσεων
Σωρευτικά, σε πανελλαδικό επίπεδο το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2011, οι απασχολούμενοι στις βιομηχανίες της χώρας μειώθηκαν από 418.967 άτομα σε 356.854 άτομα, δηλαδή κατά 14,8%, ενώ το τρίτο τρίμηνο του 2009 ήταν 514.222 άτομα και το τρίτο τρίμηνο του 2007 ανέρχονταν σε 562.400 άτομα.
Χάθηκαν έτσι, μέσα σε ένα έτος, 62.113 θέσεις εργασίας. Κάθε μήνα, κατά μέσον όρο, χάνονταν περίπου 5.176 θέσεις εργασίας. Με άλλα λόγια, κάθε 24ωρο της περιόδου Οκτώβριος 2011 – Σεπτέμβριος 2012 οι απασχολούμενοι στις βιομηχανίες της χώρας μειώνονταν κατά 170 άτομα ή έκλεινε, θα μπορούσε να πει κανείς, ένα εργοστάσιο με 170 εργαζομένους, ενώ κάθε ώρα περίπου επτά εργαζόμενοι έχαναν τη δουλειά τους.
Επίσης, το τρίτο τρίμηνο του 2012 οι απασχολούμενοι στη μεταποίηση αντιπροσώπευαν το 9,5% του συνολικού αριθμού των απασχολουμένων στη χώρα, έναντι 10,3% την ίδια περίοδο του 2011, 10,6% το ίδιο τρίμηνο του 2010, 11,3% το 2009, 11,8% το 2008 και 12,4% το 2007, καθώς η κρίση προκαλεί περαιτέρω αποβιομηχανοποίηση της χώρας.
Μείωση παρουσίασε ο αριθμός των εργαζομένων κατά το τρίτο τρίμηνο του 2012, σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2011, στους 19 από τους 24 βιομηχανικούς κλάδους.
Πρωταθλητής στη μείωση προσωπικού και στις χαμένες θέσεις εργασίας ο κλάδος των μεταλλικών κατασκευών όπου η μείωση των θέσεων εργασίας ανέρχεται στο 22%, στον κλάδο της βιομηχανίας τροφίμων στο 12%, στη βιομηχανία επίπλων στο 15%.
Υπάρχει φως στο τούνελ;
Οι περισσότερες επιχειρήσεις φαίνεται να έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους το επόμενο διάστημα στις πολιτικές που έχουν προαναγγελθεί για να αποκατασταθεί η ρευστότητα στην αγορά. Μάλιστα θεωρούν ότι θα δοθεί νέα ώθηση στην επιχειρηματικότητα εάν υιοθετηθούν πολιτικές σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τη σημερινή. Οι περισσότερες επιχειρήσεις εμμένουν ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών και των ασφαλιστικών εισφορών θα βοηθούσε σοβαρά τη λειτουργία τους, όπως και η μείωση της γραφειοκρατίας, η εξασφάλιση ρευστότητας στην αγορά αλλά και η συνολική εξόφληση των χρεών του κράτους προς τις επιχειρήσεις, που ξεκίνησε σταδιακά από τις προηγούμενες μέρες.
Εξάλλου οι προτάσεις που οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να θεωρούν ότι δημιουργούν διεξόδους στα αδιέξοδα του κλίματος και της αγοράς αφορούν σε περιοχές όπου το κράτος έχει προνομιακή παρουσία, με τις πολιτικές του και φορτίζει αρνητικά την επιχειρηματική λειτουργία. Οι περισσότερες επίσης ζητούν να αλλάξει η δοσολογία του μίγματος μεταξύ ανάπτυξης και περιορισμού των ελλειμμάτων καθώς μέχρι σήμερα όπως εκτιμούν δεν εμπεριέχει τις αναγκαίες ποσότητες αναπτυξιακών παραμέτρων αφού μέχρι σήμερα το σύνολο των μέτρων και των πολιτικών εστιάζονταν αποκλειστικά στο δημοσιονομικό έλλειμμα παρά στην ανάπτυξη, που σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην προώθηση αποφάσεων που αφορούν σε μεταρρυθμίσεις θα μπορούσε να ανατρέψει το κλίμα ηττοπάθειας.
